Kumru kuşu hikayesi

katil ruhların henüz istila etmediği; 

devasa ormanın sessiz minik kanatlı bir sakiniydi. 

yaşlıca bir ağacın koynunda öylesine yaşardı 

cesur kanat çırpınışlarında korkakça bir yüreği taşıyan,  

gagasında suskunluk biriktiren bir 'kumru' kuşuydu. 

yaşam onu kuru yaprak gibi sürüklerdi yalnızlığa... 

bir gün 

uzaklardan gelen bir melodi yankılanıyordu kulaklarında 

devasa ormanın en güzel sesinden bir şarkıydı duyduğu 

böylece başladı minik kanatların büyük platonik aşkı 

günler geceler geçiyordu,  

bütün orman konuşur olmuştu minik kanatlının büyük platonik aşkını 

güneş çekilip dolunay göründüğünde 

pusu kurardı 'kumru'cuğunun yuvasının yakınarındaki küçük ağaç dalına 

bütün ürkekliği üzerinde seyrederdi minik kanatlısını 

. umutsuzluktan ağlayan minik yüreğiyle... 

devasa ormanın sakinlerinin üzgün ve acıyan bakışları 

hançer yarası gibi acıtıyordu küçük bedenini 

ormanın diğer sakinleri telaşlı; 

'güneşin bir daha doğacağının garantisi yok itiraf et yarın geç olmadan aşkını' 

günler geceler geçiyor, mevsimler değişiyor 

küçük kanatları bu aşkı taşımaktan yorulmuş 

gagasındanda biriktirdiği suskunluklar yüreğini kanatmaya devam ediyor... 

bir gün ; katil ruhlar kuşattı devasa ormanı av heyecanıyla 

bir acı ses ürküttü bütün ormanı; 

sersem bir kurşunun ormana yaşattığı derin bir hüzün... 

minik kalbini inleten derin bir sızıydı kumru kuşunun duyduğu 

vurulmuş öylece yerde yatıyordu suskunca sevdiği 'kumrucuğu'... 

aşkını cesurca yaşayıp korkakça susardı kumru kuşu 

sevdiğinin cansız minik bedeni toprağa düşmüş öylece yatarken 

sevdiğinin başucunda aç susuz ölümü bekliyordu kumru kuşu... 

ve bir acı ses yankılandı devasa ormanda 

kumrucuğuna ölümsüzlükte kavuşcak olan kumru kuşunun cesurca ilk ve son haykırşıydı bu 

geç kalınmışlığın dayanılmaz iç sızıntısıyla 

yankılandı devasa ormanda kumru kuşunun sesi : 

'''SENİ SEVİYORUM, SENİ SEVİYORUM ''