Kürek mi yürek mi?

Trakya' da Keşan' ın Mahmut Köyde yaşayan ve şu anda 92 yaşında olan dedem anlatmıştı. Kendisi Selanik göçmenidir.

Mahmutköy; ormanın yanıbaşında, verimli ve sulanan ovalarında sulu tarımın yapıldığı, domates, biber tarlaları arasında harika bir köydür. İnsanları son derece çalışkandır. Tarla mevsiminde köyde eli ayağı tutmayanlar dışında kimseyi bulamazsınız, herkes tarladadır.

Her köyde olduğu gibi evler geniş bahçeler içindedir. Bu evlerin önündeki bahçelerde boş bırakılmaz mutlaka ekilir biçilir. Mevsimine göre tarlalar için önce fide yetiştirilir sonrada kendi ihtiyaçları için dalından koparmak amacıyla dometes, biber yetiştirirler. Köyde evlerin bahçeleri birbiriyle yarışır. Yıllardan beri bir gelenektir. Bakımsız bahçe olan evler ayıp karşılanır.

Dedemin komşusunun bahçesini bir süre sonra ot sarmış. Koca bahçe ot içinde duruyor. Dedem bu duruma dayanamayıp komşunun kapısını çalmış. Bahçenin neden bakımsız olduğunu sormuş. Komşusu ona;zamanın olmadığını söylemiş ama dedem bakmış ki adamda zamandan bol birşey yok. Kahvede boş boş oturuyor.

Yine kapısını çalmış, bakıyorum kahvede oturmaya zaman buluyorsun sitemini iletmiş. Adam bakmış ki kurtuluş yok, bu kez de "Kazacağım ama kürek yok" demiş.

Bunun üzerine dedem eve gidip kürek getirmiş, adamda mahçup şekilde küreği almış. Ama günler geçiyor, bahçe yine ot içinde.

Dedem, bahçenin düzenlenmesi için gerekenin araç gereçten çok istek olduğunu anlamış. Adama hak ettiği cevabı vermek için kapısını son kez çalmış. Kapıyı açan adam dedemi karşısında görünce yüzü kızarmış, ne diyeceğini tahmin etmiş. Dedem adama dönerek; "Kürek diyordun kürek verdik ama yine çalışmadın. Sende eksik olan kürek değil, yürek!" demiş.

Dedem bu hikayeyi yıllar önce anlatmıştı bize. Şu anda hasta yatağında yatıyor ve kanser. Ben bu hikayeyi hiç unutmadım ve bir iş konusunda mazeret üretenleri görünce aklıma hep bu anı gelir.

Oysa dedelerimiz Kurtuluş Savaşı döneminde hiçbir mazeretin arkasına sığınmadan onurlu bir mücadele vermişlerdi üstelik onların gerçekten kürekleri bile yoktu.

Günümüzde ise tüm imkanlara ve teknolojik desteğe rağmen içinde bulunduğumuz boyun eğmişlik, tembellik, onursuzluk maddi yetersizliklerle açıklanamaz.

Kabul etmemiz gerekiyor ki; eksiğimiz "KÜREK DEĞİL, YÜREK."

Yürekli günlerimize geri dönmek umuduyla...