Kuş olup uçsam yanına

Hani şu an deseler ki " istediğin yere götürüp bırakacağız seni, her nereye istersen gideceksin" kanatlanıp yanına uçardım prenses.

Sen doğana kadar başka bir canın sorumluluğunu taşımanın bu kadar zor olduğunu düşünmezdim. Derler ya " anne olunca anlarsın " diye, doğumundan bu yana anladım! Kanımın canımın parçasının canı acıyınca benim ondan daha çok acı duyacağımı, yüzündeki tebessümün benim gönlümde güller açtıracağını öğrettin bana.

Aradın ya az önce "anne çok hastayım" diye, telefonda ağladın ya hüngür hüngür, işte o zaman kanatlanıp gelmek istedim uzaklara, yanına. Okul sezonu boyunca çok yoruldun, yaz tatilinin tadını çıkart diyerek seni bırakırken nereden bilirdim hasta olacağını? Anneannenin sana benden de iyi bakacağını bilmeme rağmen yüreğim pırpır. Telefondan neredeyse naklen yayınla! hastanede ki serumunu, ateşini takip etsem de yanında olup elini tutamıyorum ya, işte bu çok zor.

Kendimi "basit bir enfeksiyon, daha iyi olacak" diye teselli ederken, çocukları amansız hastalıklarla mücadele etmek zorunda kalan anneleri düşünüyorum. Biliyorum ki bu annelere "senin ömründen alıp evladına vereceğiz" dense gözlerini kırpmadan kabul ederler.Bir kez canından can veren bir daha canını vermez mi?

Geçen gün bir dostumla sohbet ederken oğluyla yaptığı konuşmayı aktardı." Sen her halinle benim oğlumsun, hangi mesleği seçersen seç kabulümsün, önemli olan senin iyi olman" demiş evladına. Bu ve benzeri konuşmaları anne-babalar hep yapabilse, söylemlerini de davranışlarına yansıtabilse daha mutlu yetişkinler mi olurdu etrafımızda? Bir insanı , hele o insan evlatsa , hataları yanlışları ile kabul ettikten sonra doğruya yönlendirmek ilişkileri daha sağlıklı hale getirir diye düşünüyorum. Çocuk yetiştirirken biz ebeveynlerin kimi zaman düştüğü hatayı kızım büyüdükçe daha çok görür oldum etrafımda. Genellikle çevrenin dolduruşuna gelerek çocuğundan hep daha fazlasını isteyen, çocuğunu hiçbir zaman yeterli görmeyen ve onun çocuk olduğunu unutan, hırslı ebeveynlerin sayısı gün geçtikçe artıyor ne yazık ki!

Oysa ki çocuklarımız sadece birer çocuk. Yaprak testler, soru çözümleri, kurslar, notlar, başarı belgeleri kısacası hayattaki hiçbirşey onların mutluluğu ve sağlığından önemli olmamalı. Sağlıklı ve mutlu bir çocuk hayatında başarıyı da yakalayacaktır zaten.

Sevgili Sunay Akın'ın çok sevdiğim bir cümlesi vardır. "Hayatın zenginliği hisse senetlerinde değil hissi senetlerdedir".

Başta çocuklar olmak üzere hepimize sağlıklı ve bol hissi senetli bir yaşam diliyorum...