Melankolik nağmeler

Kirpiğimin eteklerine tünemiş

bir erguvan esrikliği

Kanatır melankolik ruhumun

utangaç kalbini.

Aşkın en beter halindeyim.

Egzotik kentlerin pes tınıları

Uğuldar kulaklarımda.

Afetzede sokaklarda barınaksız

Kedilere kalır yalnızlığım.

Şuh bir afet saçında taranır eskizlerim.

Gayri nizami bir güncenin

Satır aralarına sığdırılmış

Ünsüz harfler gibi

Kimse duymaz çığlığımı artık.

Sevgilisiz odalarda tenimi okşayan

Kederli sözcükler avutur beni.

Solgun perdelerde bir çift firari

Göz takibindeyim.

Yarasını tenime teyelleyen gecelerle sarmaşmak

Kanıma dokunuyor artık.

Çıkıp gün doğmadan yıdızları

Toplayarak birer birer günün

İpine sermek istiyorum...