Mutlu Bayramlar..

Hep eski bayramları özlüyorum !

Bayramdan önce yemek , alışveriş telaşı basardı herkesi. Bayramlaşmaya gelecek olanlar içinn yemekler, tatlılar hazırlanırdı. Kapıya ve eve el öpmeye gelecek çocuklar için tertemiz mendiller içerisine bayram harçlıkları konulur, ziyarete gidilecek yerler için Hacı Bekir'den, Mabel'den, Baylan'dan şekerler, lokumlar alınırdı . "Arefe" suyu ile yıkanmak iyidir der, sıradan hepimizi yıkarlardı. Ayakkabılarımızı, yeni elbiselerimizi baş ucumuza koyar uyumaya çalışırdık ! Gece kaç kere kalkar kalkar yerinde duruyor mu diye kontrol ederdik. Çocukluk işte...

Annem her alışveriş sonrasında babam'a "Allah canına sağlık, kesene bereket versin. Teşekkür ederim " derdi.. Bizler de...

Sabahleyin erkekler namaza uğurlanır, kadınlar kahvaltı hazırlamaya başlardı. Yeni kıyafetlerimizi giyer, önceleri radyo, sonraları tv'de Kandıralı'dan oyun havaları dinlerdik. Neş'e içerisinde...

Erkekler önce camii'de bayramlaşır, mahallede ki fırından taze ekmek, açma, poğaça , bayram gazetesi alıp gelirlerdi. İçeriye girdiklerinde sıraya girer ellerini öperdik. Anneannem dedem'in elini öperdi. Annemle babam birbirlerine iyi bayramlar diler birbirlerini yanaklarından öperler, sonra da sıra bize gelirdi. El öper, mendil içerisinde bayram harçlıklarımızı alırdık. Sevinç içerisinde kahvaltıya otururduk.. Hey gidi günler ! O sevgiden kaynaklanan saygıyı çok özlüyorum !

Kahvaltı sonrası, kahveler pişirilirken bizde şeker tutardık. Sonrasında kabristan ziyaretleri başlardı. Ellerimize çiçeklerimizi alır ölenlerle bayramlaşmaya giderdik.

Her kapı çalındığında koşar açardık. Hemen gelenlerin elini öperdik. Pişirilen kahvelerin yanında likör ikram edilirdi. Yemeğe kalmaları için ısrar edilirdi. En güzel örtüler o gün için serilirdi. Misafir tabakları, çatal-kaşıkları, bardakları çıkartılırdı. Çay, kristal yada kesme bardaklarda ikram edilirdi..
Misafir'e saygı, sevgi vardı. Önemsenirdi, değer verilirdi insanlara. Hatrımızı bilip bayramlaşmaya gelmişler denirdi...

Sonrasında "Bayram Yeri'ne" gidilirdi. Atlı karıncalara , kayık biçiminde ki salıncaklara, dönme dolaplara binerdik. Pamuk şekerlerimizi alır eve dönerdik..Ziyarete gidilen yerlerde efendi efendi oturur, şımarıklık yapmazdık. Annemiz babamız "bakarak" terbiye etmişti bizi. Dayak, kötü sözle değil. Yanlış bir davranışımızda hiç konuşmadan sadece bakarlardı. Bizde o bakıştan anlar bir daha yapmazdık.. Şeker ikram edildiğinde avuçla değil taneyle alırdık...

Bayram ziyaretlerinden kaçmak için tatile gidilmezdi. Birbirleriyle dargın olanlar barışır yada büyüklerin araya girmesiyle barıştırılırdı. Macuncular vardı sokaklarda, her renk, rengârenk şekerlerle mutlu olurduk. Küçük şeylerle mutlu etmeyi özledim !

İnsanlar yoksuldu ama gönülleri çok zengindi. Kapınıza gelen çocuklar bahşiş için değil, büyük olduğunuzdan elinizi öpmeye gelirdi. Verirseniz de utana sıkıla alırdı.

Bu güne dönüp baktığımda ; turlar dolu, büyükler eski alışkanlık hazırlıklarını yapıp, evlatlarını, torunlarını bekliyorlar. Sadece bir telefonla bayramlaşılıp tatile gidiliyor. Efendim , burada kalınırsa masraf çok oluyormuş. O nedenle gidiyorlarmış. Yalan ! Tatile çakıl taşıyla gidilmiyor. Kadınların bir çoğu, kayınvaldesi'ne gittiğinde hizmet etmekten kaçınıyor.

"El öpe öpe bu hale geldik " düşüncesi ile artık büyüklerle de tokalaşıyor gençler. Bizim geleneklerimizde büyükler küçüklere ellerini, küçültmek için uzatmazlar halbu ki..Dua ederler..Bazen siz o eylemde bulunduğunuzda öptürmek istemezler. Kaldı ki onlar bize emeği geçen insanlar, bizi bu boya getiren insanlar . El öpmekle küçülmez insan. Menfaat için el etek öpmekle, saygı ifade eden el öpmek birbirinden farklı şeyler. Biri küçültürken diğeri yüceltir.

Eski bayramlar tadın'da, sevdiklerinizle, olabildiği kadar huzurlu, mutlu, sağlıklı bir bayram diliyorum.. Eski , yeni dostlarınızla bayram tadında bayramlar...

Nur Zeynep