Mutlu ol gittiğin yerde Gazanfer Usta!

En sevdiğim sanatçılardan biridir, son günlerde sıkça aklıma düşmesinden anlamaya başlamıştım, gitmeye hazırlanıyordu usulca…

Gitmeye niyetlenene dön denilmiyor, öğrendim artık, denilse de söz dinlemiyor…

“Güle güle git, sevgiyle uğurluyorum… Mutlu ol gittiğin yerde…” diyebilmeyi de aynı zamanda öğrendim…

Tam da altmış iki yaşında birden bire gitme kararı almadan babam, sanki özellikle öğrenmiştim, ilk sevgiyle uğurladığım kişi de babam olmuştur bu yüzden...

Gazanfer Özcan ile babamı benzeştirdiğim anlar olmuştur, mutluydular evliliklerinde, huzursuz, taşkın değillerdi ve gözlerinde hırs, kin, nefret yerine dingin bir sevgi gözlemlenirdi…

Çok küçüktüm tiyatroda izlediğimde, oyunun adını dahi anımsayamıyorum, Nejat Uygur’u da öyle, sahi tiyatroya götürürlerdi eskiden anne babalar çocuklarını…

Radyo Tiyatrosu da dinlerdik, mesela, Perşembe akşamları ailece…

Her bir tiyatrocunun emeği geçmiştir üzerimize o nedenle… Bizim de elbette, karşılıklı güzel bir alış-veriş söz konusuydu neticede…

Güzel, mutlu, keyifli yaşadığını düşünüyorum, istediğince bir gidiş olduğunu da hissediyorum, unutulmadan, sersefil olmadan…

Ne diyebilirim ki ustam!

Mutlu ol gittiğin yerde!...

Sevgilerimle…

Gülgün Karaoğlu

Şubat,17/09