Mutsuzun 2010'la diyaloğu

***Ne yaptın bana, beni mahvettin, yerle bir ettin, yok ol, tarihin derinliklerinde kaybol, hatırlamayacağım seni 2010. 

***Neden öyle söylüyorsun, beni üzüyorsun, inkar edemezsin beni, silemezsin hayatından, gerçekçi ol 365 gündür beni yazdın her tarih sütununa, her sabah uyanınca beni gördün telefon ekranında, yanındaydım hep... 

***Sus konuşma keşke olmasaydın, keşke yaşamasaydım seni, keşke silebilseydim tüm tarihlerden, yokluğunu kimse farketmeseydi, 2010 diye bir yılın yaşanmış olduğunu unutsaydı herkes, sen bana ihanet ettin, oysa ne sevinçli karşılamıştım seni, partiler vermiştim, eğlenmiştim sen geliyorsun diye, umut etmiştim, iyi dileklerle karşılamıştım seni, umutlarımı yaktın kül ettin... 

***Öyle söyleme ben sana bir şey yapmadım... 

***Ne yapacaktın daha, daha ne yapacaktın...Canımdan çok sevdiğim 6 yıldır omzuna baş koyduğum, koklamaya kıyamadığım sevgilimi aldın elimden, bak yok artık yanımda, omzuna başımı gömüp ağlayacağım canım, aşkım yok artık...Bununla da yetinmedin işimi aldın elimden, işsizim artık, param yok, faturalarım birikti, kredi borcum faiz işliyor ve şu an cebimde simit parası var yalnızca...Canavarlıkların bununla da kalmadı, ailemi aldın elimden, babam bana ilk defa el kaldırdığında takvimler 20 Mayıs 2010 u gösteriyordu. Çekip kapıyı çıktım ve dönmedim bir daha o eve...Daha söyleyebilecekmisin bana bir şey yapmadığını... Arkadaşımla aynı evi paylaşmaya ve günlük işlerle hayatımı devam ettirmeye başladığım da, tamam dedim sanırım iyi şeyler olacak artık, sağlıklıyım ve mutlu olabilirim...Ama sen yine yaptın yapacağını ve o talihsiz kaza sonucu 1 ay hastanede yatmak zorunda kaldım, babam hastane masraflarımı ödemiş ama halimi sorma zahmetine girmedi hiç, neden, kapıları çarpıp gidemezmişim...Zavallı annem beni yalnız bırakmadı hiç ama babama da söz geçiremedi. Mutlu musun? Bütün bunlara sebep oldun ve hayatımı mahvettin, ülkeye, dünyaya ne getirip ne götürdüğün umurumda değil, sen beni mahvettin, defolup git artık, sana bir gün daha tahammül edemiyeceğim. 

***Dur artık beni suçlamayı bırak, ben sadece sembolik bir rakamdan ibaretim, umutlarını bana bağlamasaydın şimdi böyle beni suçlamazdın, büyük insanlar yaşadıkları mutsuzlukların nedenini kendi hatalarında ararlar, mutluluklarının yada mutsuzluklarının sebebi olarak kendilerini görürler.Bir şeyleri ya da birilerini yargılayıp durmak küçük insanların işidir.Sevgilin seni terk ettiğinde yanındaydım ve kendi özgürlüğünden hiç taviz vermezken onu nasıl ihmal ettiğini, onun arzularını nasıl görmezden geldiğini ben gördüm. İş yerinde her fırsatta kaytarışını ve nasıl çalışmadan para kazanırım hesapları yapışını yine ben gördüm, işe gelmediğin günler arkadaşlarına sahte imzalar attırdığın sayfaların sağ üst köşesinde ben vardım. Baban sabahın beşine kadar seni hiç uyumaksızın beklerken, saatin tiktaklarıyla salonda volta atarken tam karşıdaki duvar takviminde yine ben vardım, senin için endişelendiğini ben gördüm. Yollar benim dercesine tüm trafik kurallarını ihlal ederken araç takviminden yine sana bakıyordum.Aslın da dostundum ben hep iyiliğini istedim, her gün takvim yaprağındaki gün hanesi değişirken, sana akıp giden zamanı hatırlattım, istedim ki benim gördüklerimi sen de gör, akan zamanı yakala istedim. Mutluluğun için çaba göster istedim, benden mucizeler beklemek yerine içindeki mucizeyi farket istedim. Şimdi soruyorum sana yaşadıklarının sorumluluğu bana mı ait? Kendine mi? 

***Tabi ki bana ait değil, sen ne biliyorsun ki benim içimi okuyamazsın ya, benim yaşadıklarım kaderdi başka birşey değil, sende kötü kaderimin baş yardımcısıydın... 

***Peki öyle olsun, şimdi gidiyorum, beni yolcu etmeyecek misin? 

***Hayır geldiğin gibi git şimdi işim var, ben 2011' i karşılamak için hazırlık yapacağım, akşama parti var, umarım o senin gibi acımasız olmaz ve bana dolu dolu mutluluk getirir, bol para ve yeni bir aşk getirir belki de... 

***Belki de...:))