Yalnızlık

" Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar,  

Yeryüzünde sizin kadar yalnızım,  

Bir yalnızlık şarkısı söyler sazım,  

Ben yalnızım, ben yalnızım, yalnızım..." 

Zeki Müren söylerdi bir zamanlar bu şarkıyı. 

Dinler ve hüzünlenirdik. 

Hüzünlenmek iyi gelirdi çoğumuza,  

Çoğumuz da hüzünden kedere yelken açardık. 

Gönül telimiz titrerdi yalnızlığımızla,  

Yalnızlığımızla dost olurduk. 

Anlatamazdık hislerimizi,  

"Gün ola devran döne" der iç çekerdik. 

Gün oldu, devran dönmedi... 

Yalnızlık bırakmadı yakamızı. 

Bizi bizden iyi kimseler anlamadı. 

Zeki Müren terk etti dünyamızı,  

Şarkısı yüreğimizde takılı kaldı. 

"Kaderim bu böyle yazılmış yazım..." 

Diye devam ederdi şarkı. 

Kader miydi yalnızlık,  

Kadere çelme takamaz mıydık,  

Takamadık. 

Yalnızlık parçamızdı,  

Koparıp atamadık ...