Nasırlı ser

Oturduğunda kılı kırk yarmadan, hangi ilikten geçtiğini bilmeden, öylece kafasını boşaltırcasına oturup dinlenmeye koyulacaktı ki, acı bir gülümsemeyle harmanlandı cesareti.

Ne kadar tutarsız göründü birden göğüs kafesindeki bağırgan yüreği ve de kulağı sağırlaştıran o ketumluğu... Hüzün sarısı bıyıklarından tütün kokusu ilişti, o kocaman burnuna ve tarihi hayli geçmiş bir gazetenin buruşuk külahını aradı elleri.  Yine yoktu göğsündeki hırıltının can tütsüsü.

Kızgın bir yüz ifadesi takındı. Bu yüz halini, en son köyün kasabasındaki berberin aynasında  görmüştü. Berber, kulağının sarkan memesini dalgınlıkla  kestiğinde, çatılan kaşlarının arasına  en az üç dört sigara sığabilirdi. Berberin kıvranan mahcubiyetini gidermek için gülümsemişti. Gülünce hayal gücüne takındığı mizahi sigaralar da doğal olarak düşmeliydi kaşlarının arasından. Kendisine eli yüzü düzgün bir moral ısmarlamıştı işte.

Hayat, hüznüyle sevinciyle aynı karanlığın aydınlığını emziriyordu.Bunu, kafasının en baki belleğine kazımayı uygun gördü ve ani bir kalkışla bulunduğu yerde ufak bir toz sisi yarattı. Şimdi  inme vaktiydi. O içemediği sigarası da biraz ciğerlerini burkmuştu; ama olsun. Bu da bir irade göstergesiydi ve kendinden gurur duyduğu bir âna tanıklık ediyordu.   

Gözlerinin aydınlığı yavaş yavaş gözbebeklerinden süzülüyor ve karanlığa dönüşüyordu. Şu inme anındaki o demir halatların sesi de olmayaydı iyiydi; ama böyle bir sitem, sesli düşünülemezdi. Özgüven emaresi takındığı gözlerle bakıyordu meslektaşlarınına öyle derin derin...

Yeryüzünde bir şair, şöyle diyordu:

Kömür gözlü karısını

Kara saçlı kızlarını düşleyerek kazıyordu

Yüreğinin altında kaldı her şey