Ne soy, ne sop!

Haberin sonrasında bildik kişilerce, bilinen nutuklar atılırken döndün bana hiddetlenmiştin ve dedin ki;

“Aynı nutuklar! Allah kahretsin! Bundan beslenenleri ve beslenecekleri!”

“Bir şey söyleyeceğim sakın kırılma! Gidersem bir süre sonra öbür diyara ve bir esinti gelirse korkma elini uzat iç’in ürperse de… Sonra o uzatılan elin parmaklarını aç ki gitsin öbür yöne, öbür yönlere” demiştin.

Geldi esinti ama parmaklarım kapalı niye mi?

Düşünürken o dünü çöke kalmışım bir yere…

Çökmesin derken benlikler…

Eksiklik vardı ve kaldı, kırıldım!

Meğer içinden kemirmiş, zihniyet kırıkmış...

Oturak kırıkmış…

Kırıklıklar arasında kaldım.

Sabah gibi gösterilen gün aralığında; aslında kırılacak kalemlere gelecekler, yoksun oldukları gönül bağını kırmadıklarını, parçalamadıklarını sanırlar…

Sevgi; doğdukları günden başlayıp ayrıldıkları güne kadar söylenmemiş olduğundan hanelerinde, gönül bağını da koparılıp da yenecek sanmalarından olsa gerek tanımak istememişler asırlar boyunca…

Gönül bağının olmadığı yerde ağ örermiş kin…

Adı kinlenmiş taş kalplere, yürek olmadığından beşinci göz bulunmazmış ve kinle sıkarmış kurşunu, kırılası parmakların dokunduğu tetiklerden…

Sonradan mezarı olmuş rahim de duran cenin’ e…

Bak bir kıvrık kâğıt, ucuna koy gözünü…

Hiç mi gün doğmamış? Sabah olmamış? Bu diyar karanlık…

Tüm lambalar, gerçekte neden kırık?

Bak şimdi o hanelerden gelenlerin…

Ellerinde bebeklerin kanları, elerine bulaşmış kanları dökerken ayaklarına yapışmış yetmişlik ninenin yalvarmaları…

Ne soy ararsın, ne sop!

Görürsün soysuz ve sopsuzlarla birlikte yüzlerinde ki gülme; kirli benliklerindeki sevincin belirtisidir.

Kalkmış ellerinde; kırılmış, katlanmış üç parmak dışında kalanlarla verdikleri işaret…

Sömürgecilere yaptıkları taşeron hizmetin nişanesidir.

Gördün mü?

Bir esinti gelmişken parmaklarımı kapattım.

Sana bunları söylemek içindi…

Şimdi açıyorum beni anladıysan bekle mevkilerin en güzelinde ve eğer ben gelemezsem senin mevki’ ne bana da elini uzat unutma beni bu diyarlarda çünkü ben esintiyle gelemem.

Bağ kopmuş yürekten ve o şimdi kırık.