Ne zaman...

Ne zaman rengarenk yağmur damlaları vursa pencereme çekinerek.

Bakışların belirir semada, gözlerime gülerek...

Bulutlar dağılır el ayak çekerek...

Yalnız sen ve ben kalırız, bir de bahar kokusu...

Ne zaman bilinmez...

Bazen telefonun sesinde...

Bazen gökyüzün denize kavuştuğu yerde..

Bazen geç kalmış yarınlarda...

Kimlerden ve neden sonradır umut bilinmez...

Ne zaman düşlerim kırılsa sana.

Mavi çaydanlıkta çay demlerim usulca.

Alır hatıralar balkondaki tahta masada yerini..

Yalnız sen ve ben oluruz, bir de saksıda sakız sardunyalar...

Ne zaman korksam düşünmekten sessizliği,

Masumiyet örter zarifçe tenimi...

Asla tamamlanmamış cümlelerim olur benim...

Mutfak raflarında biriktirdiğim sevgiyle süslenecek, pasta tariflerim olur..

Bir gün, olur ya, belki diye...

Ne zaman özlesem seni...

Bir solukta okuduğum sararmış sayfalarda bulurum sözlerini..

Yalnız sen ve ben, bir de zifiri karanlık olur.