Nefesimdeki cephane...

Hayat bazen, tek dokunuşla mat eder eskiyi.

Yeni pencereler açılır görünen asi geleceğe.

Mehtapta kara bulutların çarpışması, yerini güneşin keskin parlaklığına bırakır.

Veryansın yoktur artık hayata.

Aksine zaman dursun, akmasın dediğin anlar vardır gün aşırı...

Su olup aktığın günler olur delice...

Ömrümün sonuna kadar yaşayacağım dersin bu coşkuyu...

Hani sıcak bir gülüşle dönmez olur dünya...

Hani bir söz ile akmaz durur ya zaman...

Hani el ele tutuşup da dostça yürüdüğün yollar bitmesin istersin ya...

Her gün dünün yankısı olsun istersin gecende ve gündüzünde.

Kalp atışlarının hızlanışında bakarsın ayışında gökyüzüne..

Her bir yıldıza ayrı ayrı anlamlar yüklersin...

Pişmanlıkların olmadan, tüm varlığınla tutunmak istersin ya inançlarına..

Hayat;

Seviyorum ya seni dediğin an...

Yangın;

Kuytularda başlayıp dev gibi büyür benliğinde.

Gelecek;

Onun için savaşıyorsan özgürce..

Nefesin cephanen olur bu savaşta, yüreğinde umut olduğu sürece...