Neden cep?

Oğlum, hafta sonu dershane çıkışından sonra eve geldiğinde şu sözleri söyledi bana:

“ An - ne” üstüne basa basa,

“ Arkadaşlarım, bana cebin var mı diye sormuyorlar, direkt olarak cebinin numarasını ver diyorlar.
Bir tek bende cep yok! ”

Ben mi çok gerilerde kaldım? Her ne kadar çocuklarımla arkadaş olduğumu düşünsem de, yine de hiçbir zaman aşamayacağım bir nesil farkı var.Büyük oğlum on dört yaşında ve OKS sınavına hazırlanıyor.
Direndim şu ana kadar ona cep telefonu almamak için, direnmemin sonu geldiğinin ilk sinyallerini almaya başladım.

Cep telefonların oyuncakları yapılıyordu beş - on sene önce. Gerek kalmadığını düşündüm, ilk okul birinci sınıf çocukların çoğunun “cebi” var!

Çok merak ediyorum küçük çocuklarına cep telefon alan anne - babaları.
Karne hediyesi!

Bunu neden yapıyorlar?
Çocuklarını çok seviyorlar ve merak ediyorlar!

Öyle mi?
Yoksa daha çağdaş mı oluyorlar?

Bende de çok seviyorum çocuklarımı, ve benden uzaktayken endişeleniyorum.
Kendimi rahatlatmak (telefonla arayarak) için,
Onların hayatlarını tehlikeye atamam fakat.

Hepimiz biliyoruz, kesin kanıtları olmasa da cep telefonların sağlığa zararlıdır.
Bir kere radyasyon var işin içinde.

Bu anlamda sigaraya benzetiyorum cep telefonunu – bir tür bağımlılık.
Zaralı olduğunu biliyoruz, fakat içmeden yapamıyoruz.
Bize - zararı dokunmaz! - mı ne - düşünüyoruz.
Paradoksun ta kendisi.

Cep telefona karşı özel ilgi duymadım.Hiç kullanmak istemedim, özgürlüğüm kısaltanmış gibi hissediyorum.Eşimden kalma eski ve artık tarihi eser olmuş cebim var - çantamın bir köşesinde.
İşimin dışında pek kullanmayı sevmiyorum.
Kısa ve öz görüşmeler dışında pek kullanmam.

Teknolojik mucize olarak kabul ediyorum - Evet!

İnsan hayatını kurtaran minicik alet- Evet!

Olmazsa olmaz arasına giren - Evet!

Unutmamız gereken bir gerçek –iletişim aracıdır en önemli görevi.
Son zamanlarda bunun dışındaki özellikleri öncelikli tercih sebepleri.
Yok oyun, yok kamera, yok fotoğraf…

Ülkemiz’de cep telefon çılgınlığı bambaşka boyutta olduğunu düşünüyorum...

Teknolojinin zararlarını bilmek ve ona göre önlem almamız gerekiyor.

Bunları yazarken düşündüm.
Cep telefonu!
Neden cep?

Bu iletişim aracının kullanımını da tercümesini de doğru yapamamışız!
Ne yazık ki!

Cep telefonu!

“Telefon “sözcüğü de Türkçe değil,
teknolojinin günümüzde getirdiği yenilikleri icat edildikleri isimleriyle
kullanılması gerekiyor - “telefon” sözü gibi.
Benim düşüncelerim böyle.

1997 yılında, cep telefonları yeni yeni yaygınlaşmaya başladığı yıllar.
İş ile ilgili Rusya- Petersburğ’dayım.Yanımda, şirketin cebi var.
Rusça da çok iyi biliyorum ya!
Rusça öğrendim yıllarda cep telefonu yoktu tabii.
Çok sevdiğim ve numaraları parmağımızla çevirdiğimiz telefonlardan kullanıyorduk.
Ruslarla görüşmem sırasında, cep telefonlarını - almam gerekti.
Ben, harfiyen- “cep telefonunu”- tercüme ettim - kendimce, ve sorumu yönelttim.
Ruslar kocaman kocaman açtılar mavi gözlerini ve tebessümle;
“ mobilnıy telefon” mu demek istediğimi sordular
Klasik potlarımdan biri - bozuntuya vermeden, mobil telefonu demek istediğimi söyledim.

Dünyanın bir çok yerinde cep telefonun adı - mobil telefonu veya GSM operatörü.

Tercümeler. Çok önemsiyorum.
Bazen gerçekten çok saçmalıklar - üzülerek okuyorum - özellikle kitaplarda.

Cep telefon- ismi çok benimsenmiş doğrudur, ben de öyle kullanıyorum, yine de yanlış bir isim olduğuna inanıyorum, daha önemlisi - kullanım amacının çok yanlış olduğu …

<ı>Çocuklarımıza, mobil telefonu almadan bir daha düşünsek...