Nefes aldıkça

Havada birşeyler var, nefes aldıkça bizi bizden çıkaran, sis gibi, duman gibi, ciğerleri yakan. Siyah harflerin beyaz kağıda döküldügü yerde bir kavga var. Öyle bir gün ki yazdığımızı okumuyoruz. Okuduğumuzu anlamıyoruz.

Gazetenin baş sayfasında birbirini yiyen, küfürler eden eğitmeni okuyoruz. Bir ertesi gün eğitmenine saldıran talebeyi tanıyoruz.

Televizyonda dehşetin nedenleri "dizileri" gösteren oturumlar yapıyoruz. Arada verdiğimiz reklamda konuştuğumuz dizinin pek yakında yeni dizilerini anons ediyoruz.

Dış odaklar diye avaz avaz bağırıyoruz. İçerde olup bitenleri unutup gidiyoruz.

Havada birşeyler var artık, herşeyi çok çabuk unutuyoruz. Raflardaki tozlanmaya yüz tutmuş dosyaları yazar iken yenilerini eklemeye çalışıyoruz.

Erken seçim diye bağırıyor, seçim ertesi değişen hiç bir şey olmadığını görüyoruz. Bir soru sorduğumuz zaman ben seçmedim diyoruz. Her seferinde seçim sisteminden şikayet ediyor. Değiştirmeye çalışmıyoruz.

Filanca filancayla, topu topu sayıları 150 kişinin yaşamını günü gününe merakla takip ederken, Köşe başında her an patlamaya hazır bekleyen bombaları göremiyoruz. İlk okul önlerinde uyuşturucu satıcılarını ekranda seyrederken.

Köşe başlarında ellerinde mendil satan, boya sandığı, terazisi ile aramızda gezen bu çocukları göremiyoruz. Bu günü yaşıyor, yarını artık görmez oluyoruz.

Dedim ya, havada birşey var her nefes aldıkça bizi bizden çıkaran.

Saygilarla.