Nefesle tutuşmak

Ben üşümeyi bilmeyen sokak çocuğu.

Arka sokakların nefes alıp verişlerine küfreden

Kaldırımları anlamayan, dost mudur, düşman mıdır

Ve ölmekten korktuğu kadar yaşamaktan nefret eden

Hem hiçbir yere hem de her yere ait olan sokak çocuğu

Yollarınla kesişen yolların kaldırımlarında,

Küçük ayak izlerini arayan

Ama bilmeyen kendisinin kaldırımın ta kendisi olduğunu..

Ruhumun bittiği yerde, bedenimi istedi sindirmek için.

Gözyaşlarımın yürüdüğü yerler hep belli yanaklarımda

Ve siyaha boyanmış ellerimde

Kağıt kesikleri..

Ters kaynamış, aşk tarafından kırılmış

Kalp çeperlerim..

Kimse

İnanmaz sana, herkes kendi tanrısını yaratmış

Kıyamet dileniyor;

Dudakların yetmiyormuş gibi

O dudaklarda beslediklerin

İşte onlar beni sindiriyor..

 

Bazıları vardır, sizi kendilerinden nefret ettirirler. Bazıları vardır, kendinizden nefret ettirirler sizi. Kimse bilmez neler hissettiğini, kimsesiz kimseleştirilmiş bir kimsenin..

 

Gözlerin verdiği canı sözler aldığında,

Hangi insan düşüncelere boğulmaya heveslenir?

Bilsen ne kadar benzer soru işaretleri idam halatına

Senden önce halat sarılır boynuma,

Adım attığın her aşkta daha da düğümlenir

Yaşamayarak ölmediğin her an eklenir yeni bir boğumla

Ben ki yaşamayı bunca seven,

Ben ki sevmeyi bu kadar yaşayan,

Bir beden mi arayayım mezarına?

 

Üşümeyi öğrettiğin sokak çocuğu,

Yollarına onlarca beden diktiğin,

Ateşler içinde öksürüyor ruhunu..

 

"Belli ki o senin en çok gölgelerini sevdi, önüne geçti, ışığını kesti.

 

Belli ki o senin en çok gölgelerini sevdi, hepsi birbiri gibiydi, belirsizdi..."

 

En uzun gece, en fazla karanlık demektir,

Gözlerini açmadığın sürece, güneş senin için yoktur..

 

23-01-2011  Ege OĞUZ