Nerede benim uzun dağım?

Uzun dağlar, uzun dağlar! Nerede benim uzun dağım?

 

Allah rahmet eylesin, Ermenekli maden işçisi Tezcan Gökçe’nin annesi Ayşe Nine, yeraltında karanlık sulara kapılan üstelik yüzme bilmeyen oğlunu hasretle beklerken karşı dağlara seslenip sular seller gibi gözyaşı döküyor; dağlardan ve hayattan bir ses, bir cevap bekliyordu.

 

Ayşe Nine uzun dağının nerede olduğunu bilmez değil; ömrü yeraltının seslerini dinlemekle bekleyişle geçen madenci annesi bilir gül gibi yiğidinin diri diri toprağa gömüldüğünü, bilir yüzme bile bilmezin yeraltındaki cehennemin karanlık sularına kapıldığını. Bilir Ayşe Nine, bilir de bir umut olsun bir ışık olsun diye nice gün nice gecedir ağlar durur böyle. 

 

Uzun dağlar, uzun dağlar! Nerede benim uzun dağım?

 

(Fırat Mehmet Eroğlu, Taş Konuştuğunda)