Nilgün - 2

Kapı eşiğinden içeri adım atınca kapının hemen sağında, bir ayağının altı, sallanmasın diye gazete parçasıyla desteklenmiş olan sehpanın üzerindeki kırık bir saksıda bulunan yarı solmuş, yarı kurumuş ama yer yer yeşil yaprakları bulunan salon çiçeğine uzun uzun baktı Nilgün. Elinde bulunan dışı yanmış, içi ise kireç kaplamış çaydanlıktaki suyu saksıya dökmeye başladı usulca. Saksıda bulunan toprak suya öylesine hasretti ki kaç zamandır kana kana içti suyu. Bir an önce derinliklerine ulaştırmak istercesine çekiyordu suyu. Birden bir hüzün kapladı Nilgün' ün içini. Çakmak çakmak gözlerinden iki damla yaş süzülüverdi soğuktan kurumuş olan yanaklarına doğru. Babası gelmişti aklına. Yüreğinde buruk bir acı hissetti. Tam dört ay olmuştu babasını kaybedeli. Dünyadaki tek dayanağı olan babası onu terk edeli dört ay olmuştu. Komşularının yardımıyla bir iki ay ayakta kalma savaşı verdi. Baktı olacak gibi değil komşusu Hatice Teyze' nin de yardımlarıyla evlere temizliğe gitmeye başlamış hiç olmazsa başkalarına muhtaçlıktan kurtulmuştu. Küçücük bedeni, kocaman yüreği ve hiç solmayacak hayalleri vardı Nilgün' ün.

Arkası yarın...