O, şimdi güneyde

Ünal Şöhret Dirlik. Ondan nasıl söz etmeliyim. Bunu çok düşündüm. Gönlüyle, yüreğiyle, yaptıklarıyla bir anlam bulmalıydı.

Ünal Şöhret Dirlik’e verilmesi gereken en önemli ödül onun yaptıklarının izlenmesidir.

Evrensel insanlık sevgisini  yüreğinde taşıyan Ünal Şöhret Dirlik Yunus Emre gibi gönüller yapmaya gelmiştir.

Güneyde Yaşayan Bir Çınar’dır demiştim.

Zamana yolculukta kültürü yaşatmanın en zor ve en inançlı görevini üstlenmiştir.

Kültürü gelecek kuşaklara aktarmanın ayrı bir değerlendirmesi, ödülü olmalıdır. O daha yaşarken plaketlerle değil,  gönüllerde yaratılmalı ve yaşatılmalıdır.

 Ünal Şöhret Dirlik’i dopdolu buldum, yine

“Mezartaşı edebiyatı”nda geleceğe ışık tutmuştur.

Yazar bu eserinde, geçmişten bugüne insanların mezar  taşlarına döktüğü anılar ve acıların toplandığı önemli bir belgeseli gün ışığına çıkarmıştır.Bir dileği vardır gerçekleşmesini istediği;

 Ona göre;

 İleride kayıpları önlemek, tarihin yok olup gitmesini önlemek için ölümden bir yıl sonra yapılan , kimi çok görkemli mezar taşlarının yazılı kısmının bir fotoğrafının Belediyelerin bu işlerle ilgilenen birimine verilmesi bir görev haline getirilmelidir. “

Böylece yüzyıl sonra daha uzun bir süre geçmişte kaybolan, taşları kırılan pek çok mezar silinip gitmekten kurtulur.

Ünal Şöhret Dirlik kendi gönlünün ve yüreğinin izinde yaşıyor, yazıyor Güney’de.

Gönlüme sordum O nerede? O Şimdi Güneyde.

Yaşayan bir Çınardır, Ünal Şöhret Dirlik.