O yıllar dile gelse, dize gelse o günler, duygulanırım. Hüzün yağar.

MUĞLA sokaklarında beyaz eteğimin yeşil çiçekleriyle dolaşıyordum. Ne güzel anılar, günlerdi. Şimdi mi hüzünle.!  O yıllar dile gelse, dize gelse o günler, duygulanır, hüzünlenirim. Dize gelmez ki, bir daha.

Muğla Saburhane sokaklarında dolaştınız mı? Her yer dostluk, aşk beyaz badana, o sokakları, meydanı, yukarılara doğru ferah bir hava o güzelim dostlukların, elleri o usta eserler, haneler, hanları gelir.

Mübadele öncesidir nice yer, yurt birlikte yaşandıktan sonra ayrılış ve acıları, ardında bıraktığı gözyaşları evleri, komşuları. İşte Saburhane nice dostlukların birlikte kaynaştığı, yaşandığı, acıların sarmalandığı yerin adıdır.

Şimdi meydanında Mimar Sinan heykeli yüzünü Muğla'ya çevirmiş. Çevresinde kahveler, birbiri ardına gelen sıcak çaylar, dostlar, komşular. Tepelere baktıkça o günleri gözlerinde, hayalinde canlandırdıkça duracaktır kalbin, dinleyecektir göç edenleri, göz yaşlarını, bıraktıkları o güzelim anıları.

İşte APOSTAL HAN. Bir ara sarsıntı ile ayakta kalmaya çalıştı. Şİmdi ise dimdik o güne, o yılların anılarına saygıyla Muğla'nın yapı tarzını kazandırdı, MUĞLA BELEDİYESİ. İşte hanın içinde gezdim. Kocaman han gibi denir ya! öyle kapıları yüksek tavanı. Sarkan lambalarını değiştirir mi Başkan? Biraz daha hanın asaletine yakışan lambalar ile. İşte oralara doğru yolculuk.

Saburhane'de dolaşırken yıllara, anılara gittikçe o beyaz badanaları duvarların arasında gezindikçe dinleniyor, herşeyden uzaklaşıyordum. Hüzünleniyorum, Saburhane geçmişten geleceğe öyküdür. O yıllar dile gelse, dize gelse hayat.(N.K)