Öksüz Yazılar.

Yazmayı seviyorum. Zihnimde de sanki özellikle insani konulara - duygulara dair bir kitaplık var gibi.

Her insana hayata gelirken  bir ya da birkaç armağan veriliyor. Yetenek anlamında armağanlar. Benim armağanımın da kelimelerle ilgili olduğunu hissediyorum. Lakin uzunca süredir  aşırı oto-kontrolüm nedeniyle içimden geldiğince yazamadığımı düşündüğümden ara vermiştim yazılarıma. Şimdi özlediğimi farkederek tekrar bir şeyler yazıyorum malum. Ancak bir kaç yıl önce Milliyet Blog'da yazılarımı yayına verirken resim eklemeyle ilgili de bir arayüz olurdu ve  resim eklerdim. Şimdi böyle bir sistem karşıma çıkmadığı için ne kadar uğraşsam da resim yükleme arayüzü olmadığı için " kopyala yapıştır"  da sonuç vermediğinden resimsiz yazıları yayına veriyorum. Bu durum hoşuma gitmiyor. Bilgisayarımda Java da yüklü görünüyor ama çözemedim.

Yazılara resmi çok yakıştırıyorum. Ancak yazılarım artık öksüz sanki. Resim benim için önemli. Çünkü yazının okunma oranı ve ilk sayfada kalacağı süre açısından da belirleyici bir unsur.

Yazılarım şimdilik öksüz olacak. Yayına verdiklerim de illaki önemli gördüğüm, resimsiz de olsa paylaşmak istediğim konularda olacak. Oğluma bu sorunu intikal ettirinceye ya da kendim çözünceye kadar.

Herşeye rağmen yazmak, paylaşmak ve yazının ilgi çekip çekmeyeceğine dair  tatlı bir merak içinde olmak ta çok hoş.

Sağlıkla, saygıyla.....