Ölüm üzerine bir duolog

Adem: “Ölüm neden var Tanrım?”

Tanrı: “Ölümü size yoldaşlık etmesi için verdim..”

Adem: “Bazen anlamıyorum seni.. Ve bu da o anlardan biri..”

Tanrı: “Hemen anlamanı beklemiyorum zaten.. Ama öğrenmelisin..”

Adem: ...

Tanrı: “Ölümü size yoldaşlık etmesi için verdim, yoksa çok yalnız kalırdınız bu dünyada ve bu yalnızlık gün gelir bütün çabanızı alır götürürdü..”

Adem: “Senin için mi çabalamalıyım yani?”

Tanrı: “Bazen nasıl da güldürüyorsun beni.. Benim, senin çabalamana ihtiyacım mı var sanıyorsun..”

Adem: “Ölüm bu dünya için öyleyse..”

Tanrı: “Bak anlamaya başladın işte..”

Adem: “Anlamalıyım seni ve öğrenmeliyim bana ait bütün sırları..”

Tanrı: “Hırslı olma o kadar.. Unutma, ölümünle sınırladım bütün ihtiraslarını ve öldüğünde sen, farkın
kalmayacak mayıs böceğinden..”

Adem: “O zaman ölüm bana nasıl yoldaşlık edecek bu dünya için.. Farkım yoksa böcekten niye gideyim ki bir top gübrenin ardından.. Unutma sen akıl bahşettin bana”

Tanrı: “Evet sana akıl verdim fazlaca mayıs böceğinden ve bir de “ölüm bilgisi” ektim zihnine.. Artık sen seçmelisin; ya vazgeçip her şeyden ölümünü bekleyeceksin ya da ölümünle kol kola girip hayatına anlama vereceksin”

Adem: “Ölüm yine de korkutuyor beni..”

Tanrı: “Biliyorum sen zayıfsın çünkü.. Ama yüzleşmelisin ölümünle.. Yüzleştikçe güçleneceksin her şeye karşı ve metaneti öğreneceksin”

Adem: “Ölüm karşısında çaresiz kalacağım güne kadar zamanım var o halde..”

Tanrı: “Zaman o kadar çok ki ölümü ile yüzleşenler için.. Onu inkar edenler, bilinç altına bastırmaya çalışanlar ölüm döşeklerinde fark edecekler aslında ne kadar çok şeyi yapmaya yetecek, ancak kullanmadıkları zamanları olduğunu..”

Adem: “Ya insan evlatlarımın zayıf karakterli olanları.. Bu bilgiyle daha da bencilleşip sırf kendileri için yaşamayacaklar mı dünyada ve bu diğerleri için daha sınırlı yaşamak anlamına gelmeyecek mi hayatlarını?”

Tanrı: “Unutma sen ve evlatların güzelleştirebilirsiniz dünyayı.. Ve bu ideal sizin en büyük mirasınız olur sizden sonraya.. Bu ideali cesaretle savunmalısınız dediklerine karşı..”

Adem: “Yine de gecinden vermeni dileyeceğim sanırım..”

Tanrı: “Bak yine güldürdün beni..”