Ortanca kedim "Sevgi"nin dilinden anlıyorum artık...

Bugün haftalık görüşmemizi yaptık güzel kedilerimle. "Saygı, Sevgi Sadakat." Aslında onlar sokak kedileri. Yazın yemek saatinde toplanırlar, bir süre bana yarenlik ettikten sonra uyumaya çekilirlerdi kendi alanlarında. Kışları haftada bir gün buluşuyoruz. Bugün çok mutluyuz biz ortanca kedim Sevgiyle . En çok sevdiğim ve adını “Sevgi “ koyduğum ortanca kedimin dilinden anlıyorum artık.… Beni dinliyor ve karşılık veriyor. Bir yaşından birkaç ay aldı Sevgi. Elime doğdu desem yalan söylemem. Küçücük üç kardeştiler… Anneleri Saygı’nın en yaramaz çocuğuydu. Düz duvara tırmanan bu sevimli kedi annesinin aksine, korkmadan sokuluyor ve hatta kucağımda, yanı başımda uyumayı çok seviyordu. Birkaç aylık olunca artık kendine bir alan bulması gerektiğini söyledi annesi üç kardeşe. O gitmekte dirense de Saygı evin sahibiydi. Birkaç günlüğüne gidiyor ama tatlı ciğerleri ve çok sevdiği sahibini unutamadığı için tekrar dönüyordu. Bu gidiş gelişler aramızı soğutmuştu. Bugün üçü birden buluşup geldiler yazlık evimize. "Saygı, Sevgi, Sadakat." Sevgi en çok sevdiğim bu yaramaz kedi başlangıçta uzak durdu benden. Yemeğini yedi ve tam gitmek üzereyken Onu tekrar kazandım. Usulca ve çok sevecen bir tonla seslendim. Dizlerinin bağı çözüldü Sevgi’nin. Gitmedi. Mırıldandı. Tekrar ettim usulca, ılık ılık döküldü dilimden kelimeler. Sevgi bu ya bayıldı, yayıldı kaldı kucağımda. Ayrılamadık uzun süre, güneş de gidince O ve ben haftaya buluşmak üzere sözleştik, ayrıldık birbirimizden...

Cihangir Ekmekçi