Öylesine bir Pazar günü :)

Hava güneşli bugün.

Arada kapıyor ama güzel yine de.

Hiç dışarı çıkasım yok.

Sıcak İzmir'den serin İstanbul'a gidiş, tekrar dönüş çarptı biraz.

Evde hafta sonunu nane limon kaynatıp, tembellik ederek geçireyim dedim :)

Ufak tefek dikişler var, onlara bakayım.

Reçel yapasım var fena halde ama halim yok, sonraya bıraktım şimdilik.

Turşu için erken daha.

Evde sadece ev işiyle, mutfakla uğraşıyorum geldiğimde.

Günde 8 saat iş yetiyor, evde istemiyorum :)

Dikiş dikmek, yemek yapmak, arada örgü, kafamı dinlendiriyor.

Bu aralar dantel dergilerine merak sardım yine.

Becerebilsem bir de :)

Dantel örmek hakikaten yetenek işi, iyice anladım artık :)

Sabır da istiyor ama yetenek daha fazla istiyor.

Dikiş o kadar değil.

Kumaşı düz tutturdun mu makina dikiyor zaten :)

Kendime bir ''afferim'' diyecek kadar birşeyler beceriyorum, yeter :)

Dikişe, nakışa giden kızlara bazen ne özeniyorum :)

Ev kızlarının meşgalesi sanırdım ufakken bu işleri.

Annemin makinası vardı ama yaklaştırmazdı bozarız diye.

''Çalışır, kendi paranla alırsın ne uğraşacaksın?'' derdi bazı bilmiş ablalar da o zamanlar.

Burda dergileriyle öğrendim dikişin bir hobi olduğunu.

Orada kendi tasarımlarını dergiye gönderen hanımlara bakardım hayretle.

Mühendisler, doktorlar, müdürler dikiş diker, üstelik kendi tasarladıkları kıyafetlerle dikiş yarışmasına katılırlardı derginin her sene düzenlediği.

Sonra o yarışmaya bizi de dahil ettiler.

Ablalar, teyzeler, neneler neler neler diker yollarlardı bakardım içim giderek.

Kızım benim gibi olmasın diye merakını görünce uzak tutmadım makinadan.

Ufakken çorapları keser, bebeklerine elbise dikerdi.

Bize gösterdiğinde çorabın tekine ne olduğunu öğrenirdik.

Minicikken eline iğneyi batırmadan nasıl sürfile yaparmış, nasıl ipliği iğneye geçirirmiş hayret eder, kızmazdım çorapları kesti diye.

Lisedeyken de pardesünün artan fitilli kadife kumaşından sırt çantası dikti kendine.

Elinde hem de :)

Bir hafta uğraşa didine, gazetelerden patron çıkara çıkara, pazarlardan astarlık araya araya dikti.

Ona da dikiş makinası aldım tabii.

Çalışsa da dikişi bilsin, kendi emeğinin tadını alsın, keyfini çıkarsın :)

Örgü bilmiyor o da ben gibi.

Yetenek yok onda da :)

Tığla ilmek atmayı bile bilmiyor garibim.

Bu yaz öğrenecekmiş, olmuyormuş böyle :)

Sıradan bir pazar günü.

Koltuğa gömülüp keyif yaparak geçecek.

Nane limona devam.

Sıcak bir çorba belki sonra.

Dışarı çıkmak yok bugün :)

Ev hali işte :)

Hepsi bu :)