Özgecan !...

Utandım erkekliğimden,

Utandım insanlığımdan,

Gözyaşlarının çiçek açtığı,

İklimde yaşamak ne acı,

Yüreğimizin orta yerine,

Öyle bir ateş düştü ki,

Bir ulus insanlığını anımsadı birden,

Bir serçe kayıp elimizden,

Sonsuzluğa kanat çırptı,

Özgecan, Özgecan, Özgecan !....

***

Böyle vahşetlerin yaşandığı,

Dünya cehennemdir ancak,

Sen cennetinde rahat uyu kardeşim,

Sözün tükendiği noktadır,

Özgecan, Özgecan, Özgecan !....

( İbrahim Ormancı )