Parayı yönetemiyorum ben!

Bu düşünceye kapıldığım yer; araba….Bugün öğleyin eve giderken dank diye balkabağı gibi düştü kafama bir kaya parçası kadar da etkili oldu.

Parayı yönetmek ustalık ister. Bu klavyede yazmaya, tencerede yemek karıştırmaya, ütü yaparken çift ütü yapmama becerisinden ayrı bir şey. Yalan söylemek bile ondan kolay.

Bugün cebimde beş kuruşsuz geziyorsam sebebi ustalaş-a-mamak! Kim ki cebinde beş değil binbeş lira geziyorsa bu adam ustadır arkadaşım.

Misal ben;

Cebimde deste, deste paralarla sokağa çıkıp, hangi vitrinde ne bulduysam, eşe dosta, börtü böceğe yedi düvele hediyeler alıp, onların yüzündeki ister samimi olsun ister sahte görmenin hazzını dünyanın bütün çukulatalarını yemiş gibi, piyangodan büyük ikramiyenin bana çıktığını duymuş gibi, sevgilimin tek taş değil de beş taş pırlanta aldığını görmüş gibi değil de… Daha derin ve daha sevgi dolu, göz yaşartıcı iyi hissederim kendimi. Mutluluk budur derim kendime… Bu param olduğunda sadece ve sadece hediye almakla sınırlı olan bir hareket değil, bilakis sinemaya gitme, kıyafet, makyaj malzemesi, ve elbette param olsun olmasın kitap alma, dışarıda bilmem nerede iyi yemek varsa oraya kadar uzanma seanslarında da mutlu olurum ben. Bu mutluluğum hep sürsün isterim, İsterim de bu kez paralar suyunu çektiyse ayvayı yerim ben.

Şimdide böyle bön, bön kuruşlarımı ararım, olmadı simit param olmadığı için evdeki kumbarayı araklarım… Kumbarada boş anaaaa, aç kalmaya talim ederim ben!

Hal böyleyken parayı yönetemediğim için ağlarım ben. Maaş gününe kaç kaldığını hesap eder teselli olurum azıcık o kadar azıcık ki, paranın bir hesaba yattığını görürüm o kadar mutlu olurum o kadar azıcık, hani nane şekerini emersin ve biter öyle o kadarcık.

Böyle ağlar, ağlar derken günleri tüketirim ben. Para bulduğumda, ağladığım günlerimi unuturum ben!

Tekrardan çukulata yemekten daha üstün keyifleri yaparım ben; hediye alırım ben, misal geçende mağazada geziyorum ben, cebimde yirmi ytl var; ama indirimde de çocuk montu var 19.90 tl… 10 kuruş kalmanın keyfiyle konuşma zorluğu yaşayan kız çocuğunun gözlerindeki ışıltıyı gözlerimim önüne getiririm ben. Alırım o montu ben, sonra da parasız gezerim ben. Beş parasızkene Giresun’a giderim ben! Gezerken tuvalete gitmek için parayı yeğenimden alır gelirim! Böyleyim ben kardeşlerim.

Adam olamıyorum ben!

Parayı yönetemiyorum ben!

Allah belamı vermesin ben!!!