Pazar kokusu

Pazar kokan sabahları severim. Bu kokuyu tarif etmek biraz zor. 

Benim sabahlarım sucuklu yumurta, kızarmış ekmek, tereyağ bal kokmaz hiç! 

Benim sabahlarım bir yudum kahve, bir tadım muhabbet, bır nebze huzur kokar. Kağıt kokusunu bilir misiniz? Sahaflara uğradıysanız, anlarsınız beni ya da e- kitap okuyamıyorsanız. 

Eline kitap aldığında ilkin koklayan tipler vardır hani- o arıza tipler- onlardanım ben işte. 

Biraz kağıt, biraz kalem… Bir çocuğun ilk kitabında duyduğu heyecanın kokusu vardır benim pazarlarımda… Özlem kokar benım sabahlarım… Neye özlem duyuyorsanız. İnsan bazen bir çocuğun elmaşekeri yiyişine bile özlem duyabiliyor, bir de gülümserse mükemmel! Bir “ben”kokar benim pazarlarım ve o kokuya doyum olmaz! Severim “ben” kokmayı, ben duymayı! 

Hep”ben” koksa keşke sabahlarım! Hep “biz” kokabilsek! 

Hayat daha yaşanılır olmaz mıydı? 

“Ben” in buram buram koktuğu bir hayat diliyorum size ve kendime!