Pozitif yaşam

Son günlerde yaşamın şöyle bir içine girerek şu soruları sordum. Niye bu kadar pozitifliğe takılıyoruz, seçimlerimizin ve isteklerimizin sadece olumlu şeyler olduğunu mu zannediyoruz? O halde niye bunca zorluğu yaşıyoruz? Yaşadıklarımız bizim gelişimimizi sağlayan kötü veya negatif görünen, kendimizin içsel ve özden hayata çektiklerimiz değil mi?

Etrafınıza bir bakın sadece ihtiyacımız olanları yaşıyoruz, bunlar sadece ama sadece bizim seçimlerimiz, hâlâ başkalarında niye arıyoruz ki cevapları. Neye ihtiyacımız varsa, hangi konuda evrimleşmemiz gerekiyorsa onu deneyimliyoruz. Yanlışlar, doğrular, ayıplar, günahlar, istekler, arzular daha bir sürü insani duygu ve dürtüyle hareket ettiğimiz sürece öğrenecek çoookkkk şeyimiz ve ilerleyecek bir sürü yolumuz var.

Herşey olumlu olsaydı bir adım ileri gidilebilir miydi? Unuttuğumuz şey bu yaşadığımız dünyanın bir illüzyon ve imtihan boyutu olduğu. Bazen tembelce aman böyle olması gerekiyor deyip geçiveriyoruz. Evet tabii her şey olması gerektiği gibi oluyor, yine de nedenleri düşünmek, irdelemek ve kendini keşf etmek için oynanan oyunları farkındalıkla oynamak ve hatta dışından bakabilmek lâzım bence.

Olumlu düşünce de körü körüne oynanacak bir oyun değildir, her şeye pembe gözlükle bakmak değil, geleni olgunlukla, sevgiyle, ve derin bir nefesle içe çekmek, tüm varlığında dolaştırıp sindirebilmek ve onunla helalleşmektir. Ve unutmamalı ki bir şey inşa edilirken sevgi, ilgi, emek, istek ve özden çaba gerektirir ama onu yıkmak, nefret, kızgınlık, öfke ve hırsla olur, ve bu çok daha basittir.

Yarattığımız dünyayı bir kalemde yıkıp, dökebilir, yok edebiliriz. Soruyorum gerçektem istediğimiz bu mu?

Sevgimle...