Ruhumu doyurma faslı / III (Kuzey)

Yaşadığıma şükrettim bu gece. Varlığıma, bu dünyada kapladığım alana, sevdiğime, sevildiğime, gözyaşıma, kahkahama şükrettim. İçmeden sarhoş oldum bu gece. Sevince, hüzne, durgunluğa, canlılığa, sevdaya, sevdalıma sarhoş geçen geceme şükrettim.

Dokundu tenimin her zerresine, ruhum çıplak kaldı bu gece. Yaralarım kapandı bir geceliğine.

Kuzeyden esti bu gece bu rüzgâr. Sahneden, Açık havanın muazzam kalabalığından girdi kanıma. Onca insan içinde hem yalnız, hem çok kalabalıktım bu gece.

Yeniden doğup, defalarca öldüm ve tekrar doğdum bu gece. Kalbim, atışlarından keyif aldı. Bedenim, varlığımdan zevk duydu bu gece. İçime doldu tüm kuzeyin sesi.

Lacivert bir gece yaşadım bugünün son saatlerinde ben.

Sevdaya, aşka, kadına, hayata, varlığa yazılmış bir hatıra oldu bu akşam.

Tevazu dolu bir şelale gibi aktı bütün kuzey damla damla kanıma. Can buldum, hayat buldum tüm sözlerinde o melodilerin.

Tüm kahkahalarım içten, tüm gözyaşlarım ciğerimden çıktı bu gece.

Hayattaki sandığım her şeyden kopup, gerçekliğini yaşadım her duygunun.

İlk defa fütursuzca ağladım, ilk defa kendi kahkahamı sevdim bu gece.

Bitmesini istemediğim bir konser yaptı tüm bunları bana.

Geç kalınmış ama tam zamanında gidilmiş bir konser.

Kuzeyin oğlu diyorlar ona, lacivert denizin bağrından kopan adam diyorlar.

Ne dedikleri, ne söylendiği umurumda bile olmasa, kuzeyin tadına doyamadım bu gece.

Yıllarca hasret kalmışçasına sarıldım bütün geceme.

Sevdamı anımsadım, vazgeçemediğim yüreğimin içindeki sevdama ağladım. Yüzyıllarca dökülecek sevda gözyaşlarından birkaç damlası taa ciğerimden çıktı geldi bu gece.

Ben kalemim bu gece, kâğıdım sen…
Ben sevdayım bu gece, sevdalım sen…
Ben yaşadım bu gece, yaşatan sen…
Sen bensin bu gece, ben ise sen…
Yaşamak bu işte; senle ben, benle sen…

Yazılanlar da az oldu, yaşananlarda…

Doyulmadı, doyulamadı…

Muhteşemdi…