S ı ğ ı n ı ş

/yüreğindeki yer

yalnız sevgiye dair

ölümü ancak

sevgisizin elindendir/

bir okaliptüs ağacı gibiydin

korunaksız/yalnızca ışığı görünen

kaderin bıçakları bilendikçe üstünde

ruhun karışık renklere boyuyordu seni

geçmişin perdesinde gerçekmiş gibi duran

acı veren resimlerin, konuşmayan gizleri

yabancılaştırırken içindeki çocuğu

düşüncelerin gizli odalarından çıkıp

küçük dünyanı karanlık dumanıyla boğuyordu

hayat denilen nakışı işleyen ellerle

bir sus rüzgârının ortasına itildin

yarattıkları fırtınayla

gece doldu gündüzüne

ayna derinliğini bilirdi de, sen bilmezdin

akşamı getiren bakışları görmeden

sürüklendin durdun

gece türkülerini söyledin

tükenmez yokuşları aşarken

bir nefes mutluluk solumaktı dileğin

şimdi zehirli çiçek balına bulaşmış

bir ışığın nefesinde aydınlanmıyorsun

kalbinle bir, düpedüz evren

yarını olmayan sayfaları yırtıyorsun hayattan

belki bir gün, bir yer yok senin için

zaman ölüme sığınış

almasını öğrendiğinde doğacaksın yeniden

27 Ocak 2012

Hâdiye Kaptan

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....