- Kategori
- Şiir
Sabahlara sen uyanmak

Ne güzel düşlüyorum seni..
Nasıl uyanıyorum..
Ağzımda ne bir pas var ne geceden kalan bir pus..
Sen nasıl bilirsin pazartesileri..
Burnunun ucunda bir güneşmi..lavanta kokusumu ..
Kulaklarına kıvrılmış bir küpemi akan nehirler?
Sen nasıl başlıyorsun güne...
ayaklarında bulutların yumuşaklığımı var..
Bu ne güzel ten bu ne güzel el..bu ne güzel gülümseme..
Neye benziyor senin sabah ki halin..
Su içiyorum sanki doya doya ..
Yaz ortasında asvalt yoldan gelmişim de dayamışım ağzımı bir pınara..
Sen komidinin üstünde..şu vazonun içinde..
Bütün gün çalışıyorum en kötü işyelrerinde..
Yorulunca ve bıkınca hatta bıktırınca..
Bakıyorum yapraklarda ki senlere..
Pencereden görünen şu ağaç..
Dallarının ucu şu koca çarşıyı gösteriyor..
İnce ince yürüyorsun her kadının önünde..
Parıldıyorsun Dans eden oyuncak bebeklerin eteklerinde
Her ilanda senin parmak izin..
Camlardan yansıyor yüzün..
Senin gibi güzel bir gün..
Senin gibi güzel uyanıyorum sabahlara..
Uyanıyorum sen sabahlara