Sen her şehire lazımsın

Bir ırmak kenarın da bitivermiş zambak gibiydi

Mütevaziliğin..

Bütün özelliğine ve farklılığına rağmen...



Tam yalnızlıktan üşürken sıcacık merhabanla kan yürürdü

damarlarıma..

denizleri okyanusları geçipte toprağını bulup kök salmış

funda tohumu kadar güçlüydün...

nazikti ellerin...yağmuru tutardı.



ben dünyalara sığmayıp kucaklamak isterken uzayı..

şu bulutları şu dağları..

gülümseyerek dokunurdu koluma ince parmakların...

olgundun..

beni büyütürdün lacivert karanlıklar da...



gülüşün tamamlardı ekşi kelimelerimi..

kırmızıya çalmaya başlardı bütün duvarlar...

sen gelince saatleri ayarlasam da ayarlayamazdım zamanı..

hep o güzel mısra gelirdi aklıma...

uzak bir şehirde bir sen vardın...

şimdi yaşadığım şehir de bir sen varsın..

sen her kalbe..her şehire lazımsın...