Savaş mağduru çocuklara...Ağlama bebeğim, öldüğüm andır.

Sen ağlarsın ben ölürüm bebeğim. Yüzüne bakamam, sen gibi utanırım gözyaşlarımdan. Zoruma gider yarınını çalmış olmak. Arıma gider seni yalanlarla avutmak. İçim sızlar sen açlıktan ağlarken. Üzerine giydiğin eğreti kıyafette “happy” yazıyor, sen çöplerin içinde bir lokma ekmek ararsın. Bulduğun bir salkım üzüm için gözyaşı akıtırsın.

Korku çökmüş göz bebeklerine küçüğüm. Kapansam da üzerine, sarsam da kollarımla sımsıkı, üzerine yağan bombalara engel olamam bebeğim. Bu gün değilse yarın, yarın değilse öteki günler… Hayatta kalırsan eğer, sende öldüreceksin. Bu ölüm mirası sana bizden hediye olacak. Ölmemek için öldürmek..

Mahsun, sessiz akıyor gözlerinden yaşlar. Ağlama küçüğüm öldüğüm andır. Anneni özlersin. Anlayamasan da öğreneceksin bir metal parçası ayırdı onu senden. Kokusunu duyamayacaksın artık. Güven içinde hissedemeyeceksin kendini. Saçlarını okşayacak, seni kucaklayacak kolları da olmayacak . Bir kurşun ona bir kurşun senin yüreğine saplandı. Töreydi, savaştı derken, seni kimsesizliğe terk ettiler …

Senin umutlarını yok ettik bebeğim. “Bir fidan” ektik 10 ağaç kestik. Biyolojik silahlar ürettik, nükleer santraller kurduk, ozon’u deldik, denizleri doldurduk, çöle döndürdük dünyayı, senin geleceğini hiç düşünmedik…

Sarıl bana, küçücük ellerini koy avucumun içine. Hisset pişmanlığımı, al tüm enerjimi. Gözlerimin taa içine bak , sevgimi gör, annenin yerini tutamasam da başını göğsüme koy, saçlarını okşarken uyu melekler gibi. Hiç duymadığın masallar anlatayım sana.

Açlıktan ağlıyorsun biliyorum. Kramplar giriyor midene. Başın dönüyor, gözlerin kararıyor, şanslı akranların gibi koşup oynayamıyorsun, halsizsin. En masum oyuncakları bile hiç görmedin hayatında. Senin topun, bebeklerin hiç olmadı. Teyzelerle , amcalar akan burnuna tiksinerek baktı. Çocuklar oynarken aralarına almadılar seni. Anlayamadın ..

Soğuktan ayakların morarmış küçüğüm. Burnun buz gibi. Ellerin çatlamış soğuktan. Üşüyorsun. Acıyor her yerin ağlıyorsun. Ağlama küçüğüm öldüğüm andır ! Sarıl bana sımsıkı. Tut ellerimi. Tüm sıcaklığımı al , silelim gözyaşlarını , senin yerine ben hissedeyim soğuğu ağlama küçücüğüm !

Ölme küçüğüm ! Çaresizlik kaderin olmamalı. Sen öldünmü dünya ölüyor. İnsanlık ölüyor, yarınlar kayıp gidiyor ellerimizden. Gel ! Sarıl bana, tut elimi. Yüzlerce, binlerce kilometre ötede olsanda hisset seni sevdiğimi. Çaresizlik içinde kıvrandığımı bil. Rengin, dilin, dinin ne olursa olsun ağlama küçüğüm, öldüğüm andır !

Nurcan Çelik YALUN