Şefika abla olmak

Üniversite sınavına çalışırken ve tıp fakültesinde okurken ciddi çalışma tempolarına girmek zorunda kalmıştım. Üniversite sınavı zaten benim için bir dönemeçti, ya okuyacaktım, ya okuyacaktım! Başka seçeneğim yoktu. Üniversite dönemlerinde de puanlarımın yüksek olması için çabaladım durdum, hem yıl kaybetmeden okulu bitirmeliydim, hem de okul masraflarımı karşılayan ablamı üzmemeliydim. İşte bu dönemlerde üst kat komşumuz Şefika ablamıza çok özenirdim. Eğitim düzeyini hatırlamıyorum, ama gül gibi bir yuvası vardı işte. Çalışmıyordu, eşi ve iki çocuğu ile mutlu mesut yaşıyorlardı. Şefika ablanın eğitim konusunda ya da başka yaşantılar konusunda özentili konuşmalarını da hatırlamıyorum, kendi dünyasında rahattı. Ben o dönem Şefika abla gibi bir yaşantının bana nasıl geleceğini hayal bile edemiyordum, çalışmadan duramayan ve bir şekilde kendi ayakları üzerinde durmak isteyen biri olarak bana göre bir yaşantı değildi.

Şefika ablamızın bu yazıya konu olmasının nedeni de, bu gün çalışma grubum içersindeki bir arkadaşla aramızda geçen gergin anlar. Bu kişi yaptığı bir manevra ile bir şekilde kendisinin hiçbir şekilde etkilenmeyeceği ama benim zararıma olacak bir uygulama yaptı. O kişiyle aramızda en azından 10 yıllık bir eğitim farkı var. Bu kişinin temel sıkıntısı bizlerle kendisini kıyaslayıp, bir şekilde kendi meslek grubuna haksızlık yapıldığını düşünmek. Bu arkadaşımız Şefika ablamızın mutluluğuna erişememiş birisi.. Herkes bir şekilde yolunu çiziyor, çizdiği o yolda mutluluğu bulmak da kişinin elinde Yani bir şekilde yaşamını yönlendirirsin, sonuçlarını da olumlu-olumsuz katlanırsın.. Karşındaki insanlar senden ekonomik olarak farklı kazanç sağlayabiliyor diye, bir şekilde tepkili hatta düşmanca tavırlara girmezsin. Sonuçta maddi kazançlar bir şekilde doğal gereksinimleri karşılayabilir olduktan sonra, fazlasının kimseyi çok mutlu ettiği görülmemiş. Herkesin sofraya oturduğunda yiyebileceği maksimum değer aynı, kimse bu dünyadan giderken yanında bir şey götüremiyor. Doğal gereksinimleriniz karşılanabiliyorsa, sevdikleriniz, aile veya dost her kimse yanınızda ise mutluluğu çok uzaklarda aramaya gerek yok. Mutluluğumuzu kendimizde bulabilmek için çabalarsak başarabiliriz.

Sonuç olarak, sağlıklı olduğum sürece çok çalışmaya devam edeceğim. Ben bir şekilde kendi yaşantımda mutluyum. Maddi beklentilerimden çok yapabildiğimin en iyisini gerçekleştirmek adına çalışıyorum, bu günkü kişi gibi mutluluklarını bulamamış, sürekli tatminsizlikler içinde debelenen insanlarla yine karşılaşabileceğim, umarım bir şekilde bu tarz insanların hırsları törpülenebilir.

resim adres
http://www.uen.org/utahlink/tours/admin/tour/17720/17720woman_in_a_purple_

coat.jpg