Selene ve çoban

Eski adıyla Latmos bugünkü ismiyle Beşparmak Dağlarında  Endymion isminde bir çoban yaşarmış. Endymion'un tek sahip olduğu şey kavalımış. Kavalı Endymin'un tek sırdaşı tek dostuymuş. Keçiler koyunlar kekik kokulu Beşparmak Dağlarında otlarken Endymion da kavalıyla sevincini, özlemini söylemekle kalmaz kara dorukalrın, yeşil çimenlerin, bulut bulut yapraklarıylasağa spla serpilmiş ağaçların, cıvıl cıvıl akan suların da seslerini duyururmuş.

Bu ıssız dağlarda Endymion u ne gündüz kavalını çalarken ne de gece taze çayırlara sere serpe uzanırken kimsecikler görmezmiş. Yalnız ağışığı görürmüş onun erkek güzeli bedenini. Ay tanrıçası Selene, tanrıların tanrısı Zeus un biricik kızı Selene baka baka gönül vermiş çoban Endymion a. Her gece üzerine eğilir gümüş rengi ışıklarıyla çobanı sarar sarmalarmış.

Tanrılar kendileri gibi ölümsüz bir varlığın bir ölümlüyü böyle evmelerine içerlemişti. Sevginin çobana ölümsüzlük vereceklerinden çekinmişlerdi. Zeus'un yanına gidip kızının bir ölümlüye aşık olduğunu, görevini aksattığını söylemişler ve çobanın hayatını istemişler. 

Tam bu sırada Selene gökyüzünden sevgilisi çobanı izlemekteymiş. Endymion çıkartmış kavalını ve çalmaya başlamış, çaldıkça Selene mest olmuş ve ışıklarıyla sarmış gene çobanı, aynı vücutta tek beden  olmuşlar Güneş doğduğunda sevgilisinden ayrılmış Selene ama kopamıyormuş onun bedeninden. Ayrılık mecbur nasılsa gene gece olacak ve ben sevgilimin yanında olacağım diyerek ayrılabilmiş Endymion un yanından. 

Zeus ise bütün gece kızını ve çobanı izlemiş. Aslında oraya çobanın hayatını almak için gelmiş ama kızının çobanı nasıl sevdiğini görünce kıyamamış. Endymion u ufacık bir hale getirip onu Beşparmak dağlarındaki bir ağacın kovuğuna gizlemiş. Canını alamayacağı içinde onu sonsuz uykuya yatırmış.

Selene ise o günden sonra  dolunay halinde yeryüzünü aydınlatıp biricik sevgilisi Çoban Endymion'u arayıp durmuş.