Sen Böyle Birşeysin...

Aşkımız;
Ufkunu çizdi yaşamımızın,
Gökyüzü ben, denizi sen.

Başını, umutla bana her kaldırışında,
Mutluluğunla öpüşüyorum.
O çizgide sen bana karışıyor,
Bense, sabahın tanında, akşamın grubunda
Kıpkızıl sana kesiyorum...

Yüreğimin kuytularında demlenen şarabın olup,
Uçsuz bucaksız kadehine doluyorum usul usul.
Bulut gözlerim indiriyor yükünü bazen denizine,
Tuzu sen, damlası ben oluyorum.

Sıcağım vurunca sularına hele ışıl ışıl,
Buhar olup karışıyorsun bana, ben oluyorsun,
Pamuk pamuk süslüyorsun beni.
Gün gelip kucağıma sığmaman;
Rüzgarlara kapılıp sürüklenmen korkutuyor beni en çok...

Dedim ya aşkım,
Buluştuk ufkumuzda; gökyüzü ben, denizi sen.
Ya da tam tersi!
Hem ne farkeder ki,
Sen ben, biz olduktan sonra,
Ha sen ha ben! Ne fark eder ki?...

Leyla ÖNDER


Fotoğraf: www.sair.us