Sen büyüttün beni!

Evet, kocaman bir kızdım, elinde elma şekeri. Ağzım burnum kıpkırmızı, yapış yapıştı.Hayat elma şekeri gibi bir tatlı, bir ekşi tat bırakıyordu ağzımda. Sanıyordum ki herşey bu kadar. Hayat hep elma şekeri tadından ibaret.
Sen çıktın karşıma.
Bir piyanonun çılgınca basılmış tuşlarındaki gibi bir kıpırtı yüreğimde. Zaman zaman çalkantılı, zaman zaman dingin bir deniz gibiydi yüreğim.
Seni gördüm. Elimde elma şekeri, dondum kaldım. Hayatın heyecanını tattım. Bir gülümseyişinde kayboldum zaman zaman, bir sesine hayran, daldım gittim uzaklara. Yolumu kesiştirmek için her sokağa girdim çıktım. Olabileceğin heryere iz bıraktım bir sümüklüböcek gibi. Hiç karşılaşmadım. Özlem; dedim kendi kendime!
Sonra buluştuk.
Eksik kalmıştı konuşulmayan şeyler.
Konuştuk.
Elimde elma şeker.
Öyle bir yorumladın ki hayatı bana. Bir sana baktım, bir elma şekere. Sonra aynadan yansıyan yüzüme. Hayat dondu bu sefer karşımda. Attım elimdeki elma şekerini. Karıncalar üşüştü üstüne.
İçimde çocuksu ne varsa dilimin ucunda kaldı. Sevgim; göz pınarlarımda.
Bir konuşsam çocuk bulacaksın beni sandım,
Bir ağlasam şefkatle kucaklayacak.
Öğrendim senin yanında susmayı da, ağlamamayı da.

Zaman geçti. Hayat senin gözlerinin ardından göründüğü gibi görünmeye başladı artık bana da.
Anladım ki, sen beni büyütmek için çıktın karşıma.
Bahar geldi.
Önceden kocaman bir kızdım elinde elma şekeri.
Büyüdüm, Sen; büyüttün beni!