Senden kaldı

senden kaldı ne varsa
perdemdeki siyahlık, ellerimdeki nasır...

suskunluklarımla yazılmış kalın bir romanda gölgen
adını söylemek ayıbım oluyor,
susuyorum,
adını söylemeye susuyorum.

köpek leşleri gibi parçalanıyor yollarda ruhum
sesini duymadığım her yer gurbet...
ellerini tutmayınca düşüyorum.
bana bu uçurumlar da senden kaldı...

kumdan yapılmış bir şehrin tam ortasındayım
ellerimin arasında ufalanıyor başım
gözlerimde kabuslardan kalma uçuk bakışlar
cehennem kaynıyor içimde
ne söndürecek bu yangını söyle!
artık okyanusların bile çatlıyor dudakları
ne varsa yok olmaya gebe
hepsi
senden kaldı...