Sene-i devriye

ellerin..
yüzümde gezerken
tüm çizgilerimi ifşa ediyor..
kirpiklerimi yalıyor
bulutu buzdan gözlerimin
yağmurunu kuruyor..
heybetime baston
ince belime kemer
yüreğime katık
kalemime mürekkep ellerin..

benimse
dokunduğum her yaprağı
eritiyor ellerim!

ilk ellerin vazgeçti benden
asılı kaldım takvim yaprağında
çölünde boğulmamak içindi,
kendimden göçtüm.
ilk gözlerimdi benden giden
boşlukta salınmaktalar hala
neresi olduğunu bilmediğim..
derinmiş bakışlarım,
kendimce kederim..

ilmiği bir kez kaçtı ya
hızla sökülmekteyim
takvim yaprağı hala ellerimde
ellerim sende kaldı Sevgili!
ateşlere atılası ellerim
kelepçesi kırılası bileklerim
kemiği kırılası dilim
kül olası bedenim
ama yüreğim!
feryadı duyulası yüreğim!

ellerin Sevgili
Nerede!
benimse
dokunduğum her yaprağı
kurutuyor ellerim..
yüreğimin kör kuyusunda
sebebim..

ne şimdimdi
ne çok öncesi
ve hep yarın gibi!
hep aynı yerinden
aynı virgülüyle ayrılacak
yalnızlık benimkisi..
sittiğimin
sene-i devriyesi!