SENİ TEKRAR TEKRAR ÖZLÜYORUM

<ı>Bir yazı okudum bir yerlerde.

<ı>Sevginin inceliği vardı o sözlerde.

<ı>Hafızamı zorluyor, anımsıyorum.

<ı>“Senin olan her şeyi “<ı>diyordu;

<ı>“Sensizliği bile, seni hatırlattığı için çok seviyorum.”

<ı>İşte o anda; <ı>Kalemim duygularımın dili oluyor.

<ı>Noktası noktasına hiç yaz sil yapmadan,

<ı>İlhamımdan Kağıdıma akıyor <ı>Göz yaşıma karışan şu cümleler.

<ı>Başlıyor özlem dolu hikayem her gün; gün ışıdığında.

<ı>Ve, yeniden buluşuyoruz kahvaltı masasında.

<ı>Çay içiyorum kahvaltı alışkanlığım olmasa da,

<ı>İçtiğim çay değil; seni içiyorum yudum, yudum aslında.

<ı>Saat hiç yardımcı olmuyor,

<ı>Zaman daralınca tutuluyor nefes,

<ı>Ayrılık çanı gibi geliyor,

<ı>Karıştırılan son bardağın, çıkardığı ses.

<ı>Bir hüzün çöküyor işte o zaman,

<ı>İlk veda, başlıyor artık gözlerde,

<ı>“Seni seviyorum” düşmez dilden hiçbir zaman,

<ı>Hoşça kal derken bile gizlidir mimiklerde.

<ı>Önce masada; yetmez, öperek uğurlarım kapıdan,

<ı>Sanki tekrar dönmeyecekmişsin gibi.

<ı>Gözden kayboluna dek el sallarım balkonda ardından,

<ı>Tıpkı…, Senin bana yaptığın gibi.

<ı>Üzgünüm; <ı>Yormazdım, kıyamazdım sana; koşuştururdum yine ben,

<ı>Görevi değiştik istemeden, iflas edince bendeki beden.

<ı>Her ne kadar güzel ise yokluğunda özlemek,

<ı>Asıl güzel olan; varlığında kıymetini bilebilmek.

<ı>15.06.2010 Birol Yiğit /Alanya