Sesimde ‘aşk’ geliyor bugünlerde…

30 MART 2008 PAZAR…/…23.16

Hiçbir kalpte kalamam içinde ‘iyilik’ yoksa.

Beklemeden ‘giderim’ kalbim ‘git’ diyorsa…

Ben ‘küsmem’ hayata

Başkaları küsüyor…

Gülben Ergen-Yonca Bahçesi…

Bütün şarkı sözlerini unuttuğum

an/ve

Geri sarmak isterken,

İplerin koptuğu sahne

Belki de yanlış replikleri okumuştum

Hayata…Kim bilir…

Kaç gündür sesim çıkmıyor/sitemlerime

Kaç gündür bakışlarımı değiştirdim/uzak şehirlere

Konuşmuyorum

Bakmıyorum/aynadaki bana

Dünya dönüyor/ben susuyorum

Çünkü sesimden ‘aşk’ geliyor…

Korkuyorum…

Gün doğdu yeniden/suskun,

Yeni günü yaşamaya gücüm var mıydı bilmiyorum

Gücüm olsa bile bunu becerebilecek miydim?

—hadi bismillah

Bir çırpıda attım üzerimdeki karanlıkları/

ve kalktım güneşe

Perdeler arasıdan beni çağırıyor penceremdeki güvercinler

Onlara da gücüm yok bugün…

Tek, tek seni arasına ördüğüm saçlarımı topladım

Sonra vazgeçtim serbest bıraktım…

Ellerimle cilveleşen su/yüreğimin yandığı gibi/yakıyor tenimi

Aynadaki bir çift kahve göz boşluklarla dolu

Nerde bu gözlerde okyanus

Hani diyor ya Burçin ‘okyanus gözlüm’

Hani nerde?Gözlerim bana bakıyor ben onlara/anlamsız/

—hadi gülümse, hadi gül diyorum.

—yoksa bütün saatler o/nsuz dar gelecek sana hadi…

Güldüm kendime/ demek ki ‘hala’ gülebiliyorum ‘kendime’

Dudaklarımı yanaklarıma iğneliyorum ‘gülüyorum bak işte’

Tam kendimi yerin dibine atarken/karanlığa-kimsesizliğe/

atıyorum kendimi sokaklara

Benim gibi sessiz sokaklara…

Usul, usul geziyorum sevdiğim şehrin yüreğinde.

Usul, usul yağıyor yağmur beyaz tenime.

Tenimdeki sana ait bütün lekeleri silmesini diliyorum gökyüzünden

Sonra geri alıyorum dileğimi…

Seviyorum be şehir seni-yaksan da canımı-

Bir adım atıyorum,

Bir adım da ‘seni’ çekiyorum içime

Yüzümde yağmur izleri…

Tenimde saplanmış sözlerin…

Saatlerin ileri alındığını unutmuşum

Keşke yaşamlarda bazen ileri/geri alınsa!

Kimse yok sokaklarda/tıpkı ruhum gibi-sessiz/

Kendi ayaklarımın sesi/yüreğimde ise yâr’in sesi/

/kokumda-bilinmeyen kokun/

İçim soluyor be şehir/

Bahar geldi sana da

Turunç ağaçların çoktan giydi gelinliklerini

Kokun sardı sokağımı

Kokun ‘eşdeğer’ ruhumdakiyle…

Yüreğim!

Dili lal yüreğim

Şehrin gibi yanık yüreğim…

Seviyorum bugün yüreğimi de be…

Şehrimin hatırına.

Ellerimi atıp yüreğine

Seve-sim geliyor yüreğini/ama olmuyor

Gözlerimi dayayıp derin gözlerine

Dalıp gide-sim geliyor uçsuz bucaksız çöllerine/ama olmuyor.

Gözlerimi açsam da,

Sen çıksan bir ikindi vakti

Kendimi esir ederken /asma yapraklı sokakta/ gün bitimine

Sen azat etsen beni sana…

Tam ellerimi kaldırıp gökyüzüne

Gülümseyip şarkı söyleyecekken

Korkup susuyorum…

Çünkü sesimde ‘aşk’ geliyor bugünlerde…