Sevdaluk

Uzun zamandır beni böyle izlememişti. Bulduğu ilk fırsatta uzun uzun izledi yüzümün tüm hatlarını. Nasıl özlemişim bana bakışlarını. O öyle beni izlese, ben kıpırdamadan dursam. Öyle kalsam işte… Kelimelerim düğümlendi yine...

“Anlamsızlaşmıştı dünya benim için. Duygusuz dinlerdim şarkıları filan. Şimdi seni düşünerek yüreğime türkü, şarkı kaydediyorum. Sonra dönüp dönüp seni dinliyorum” dedi.

İlk başlarda bir şarkı seçmiştik. Sonra tüm şarkılar bizim oldu sevdayı anlatan...

Tam böyle sevgisi bitti galiba diye düşünürken bir şey yapıyor, kapanan, belki de kapandığını sandığım yaramı açıyor, yaram kanıyor da kanıyor sonra. Öyle bir hal ki o yara kapanmasın istiyorum. Yarası  acıyor diye mutlu olur mu insan? Olurmuş, ben bildim.Yaramı tekrar kanattı diye sevindim.

Yüksek dağların karı

Erimeden akar mı?

Ben yürekten yanmışım

Ateş beni yakar mı

Ben sevdim alamadım.

Böyledir dünya halı...

Yüreğimin neden erimez karı ?

“Ben sevdum alamadum” dedi bana Lazca…Gülme tuttu benu.  “Almak nedur ki, nasıl  alurmuş insan sevduğunu  da?” dedum. “Yüreğumu aldun ya! Daha ne istersun? “

Yine baktu öyle aşık aşık yuzüme… “Ben senu almuş mu oluyorum şimdu?”

“Canumu aldun , neyim kalmuş alacağun?”  dedum.

Sustu…

Bizumki tam da böyle sevdaluk işte…

İnanırım kalbim onunla sonsuza dek yaşayacak,

Kaybolup gidecek maziyle birlikte belki de.

Seversin alamazsın adı aşk olurmuş ya! Seveyim de  alamayayım  ama bu aşk hep sürsün…

Razıyım…

Aşkı besleyen ayrılık, kavuşamamak değil mi zaten…

Razıyım, çünkü biliyorum benumsun…