Sevgi yoksunu muyuz yoksa?

Bu gün çok hiperaktif bi günümdeydim nedense? İçim içime sığmıyordu. Otuzikidişimin tekmili birden ortalıktaydı. Espirilerim desen gani. Herkes şaşkındı bu gün. Beni böyle görmeye alışık olmadıklarından şaşkın ve anlam veremeyen bakışlara maruz kadım bolca. O kadar garip bir heyecan ve mutluluk vardı ki içimde. Böyle olması için bir sebep yoktu. Böyle olmasını gerektirecek bir olay da olmadı. Üstelik son günlerde her şey oldukça kötü gidiyordu ve majör depresyon demişti doktorlar. İlaçları kullanıyor olsam ilaçların tesiri ile diyeceğim. Onu da yapmıyordum. Niyeydi o sınırsız neşem bir türlü anlam veremedim. Ele avuca sığmayan, coşan taşan bir yüreğim vardı. içimden herkese sarılıp öpmek geliyordu.Ve tekrarlıyorum her günkü gibi bir gündü, üstelik böyle olmasını gerektirecek hiç bir şey de olmamıştı.

Herkese sarılıp öpmek geliyordu ya içimden, biraz da muziplik olsun diye aklıma msn den herkese "Seniiii çoookkkkk seviyorummmm!!!" diye mail atmak geldi.

Yazdım yazıyı. "Seniiiiii çoooookkkkkkk seeeviiyoooruuummmm!!!!". Akraba, arkadaş, kardeş, iş arkadaşı, müşteri, patron kadın erkek gözetmeksizin çevirimiçi olan herkese kopyala yapıştır yapıp gönderdim. Asıl pandomim bundan sonra başladı. 24 kişi çevirim içiydi bunlardan üç tanesinden ki ikisi yeğenim, biri yakın bir arkadaşım dı "ben de seni seviyorum" cevabı aldım. Bence en normal ve olması gereken cevap bu idi. İki en yakın arkadaşım inanamadı. "Bana mı yazdın bunu?" dedi. Niye yadırgadın sen benim arkadaşım değilmisin? dedim. Arkadaşımsın daaa cevabı aldım şüpheli şüpheli. Sonra memnun olup "ben de seni" dediler. Bu beş kişi bayandı bilmem söylememe gerek var mı. Şüphelenenlerden bir tanesi iş arkadaşımdı üstelik. Mesajdan sonra önünden geçerken bu gün kafamı bir yerlere çarpıp çarpmadığımı sordu. Ben de ona bu günün kıymetini bilmesini beni bir daha kolay kolay böyle göremeyebileceğini söyledim.

Bir erkek arkadaşım teşekkür etti. Patronum "yanlışlıkla bana bir mesaj gönderdiniz?" dedi gülümseyerek. "Hayır size gönderdim her ne kadar sizin ordan öyle gözükmese bile" dedim. Adam gülümseyerek teşekkür etti. Yirmidötrt kişiden sadece 8 kişi geri döndü. Geriye kalan 14 kişi ki bunların içinde ailemden, yakın arkadaşlarımdan bir kaç kişi dahil hiç tepki vermediler. Muhtemelen içlerinden "Bayram değil seyran değil eniştem beni niye öptü?" diye düşündüler. Benim için bu gün "Çatladıkpı" yı ziyaret ettiğimi düşünenlerin de olduğuna % 100 eminim. "Manyakmıdır nedir? " diye düşünenler de oldu kesin. Beylerin bazıları "Sarkıyor mu acaba?" yı geçirmişlerdir içlerinden muhakak. Çıkma teşebbüsünde bulunduğumuz ve gerisini getiremediğimiz bir arkadaşım "Eyvahhhh bu işi ciddiye bindirecek galiba cevap yazsam şimdi ya bu bunu kafasında bir yerlere yerleştirip de yol su elektirik olarak bana geri dönderirse ileride" korkusundan olacak sesiz kalmayı tercih edenlerdendi. Eski sevgilim ise "ne o aranıyormusun?" gibi acıtıcı bir cevap verdi. Kendisinden de başka bir tepki beklemek olanaksızlaştı zaten bu saatten sonra. Ah aptalım benim sen en sevdiğimsin oysa ki ve en anlayışsızım.

24 e sekiz. Yani dörtte üç. MSN imdeki dörtte üç oranındaki insan tepkisiz? Neden tepkisiz oldukları tartışılır elbet. Sevgi yoksunumuyuz?Ne diyeceğimizi bilemiyormuyuz? Sevmiyorsak bile bunu neden söyleyemiyoruz?Ya da çok seviyorsak bile neden acıtıyoruz?Peki sevmesini bilebiliyormuyuz?

Ya nasıl algılıyoruz sevgiyi? Anamız, babamız, çocuğumuz dışındakilerin de bizleri sevebileceği düşüncesi neden şaşkınlığa yol açıyor bizde?

Her şey bir yana.Şaşırsalar da, hemen kabullenseler de, üzerlerine alınmasalar da ilk etapta, acıtsalar da en azından tepkisini bildiğim 8 kişide kendilerini iyi hissetme ve tebessüm etme işlevini başardığımı biliyorum. Bu da bir şeydir en azından. Bu gün sekiz tane deniz yıldızı tarafımdan suya atıldı. Sevgili okurlarım ve sevgili insanlar "Sizleriiiiii çooookkkk seeevvvviiiiiiiyooorrrruuummmm!!!" her şeye rağmen.Aman bu yazının kıymetini bilin beni her zaman böyle okuyamayabilirsiniz!!!!