Sevgilim Senin Yerin

Bilmediğimi öğrendiğim bir gerçeği paylaşmak isterim seninle.

Efendim?

Evet,

Evet seninle ama,

Neden şaşırdın böyle?

Neden?

Bir gün yüz çevirir,

Bir başkasında ise;

Ruhunun tüm güzelliğiyle seslenirsin öyle?

Biliyorum,

Eminim sen de biliyorsun!

Çünkü ben bu duyguyu,

Bu duyguyu çok uzun yıllar yaşadım.

Hemen her seferinde;

Yoğunlaşan duygularımı yaşamak isterken;

Bir başkası çıkageldi;

Bana haber bile vermeden..

İşte en zor,

En acımasız olan da budur.

Bilirim,

Hem de çok iyi bilirim bunu..

Çünkü,

Çünkü bu durumdan benim canım çok yandı.

Bu yüzden;

Seni, olabildiğince iyi anlayabilirim.

Böyle konuşuyorum ya..

Konuşuyorum böyle diye;

Sakın kızma bana!

Bilmen gerek..

Bilmen gerek ki

Ben,

Herşeyden önce senin dostunum.

Şaşırdın değil mi?

Olabilir

Ama üzme kendini.

Bazen,

Bazen öyle şeyler düşünüp;

Öyle hisler içinde oluyorum ki;

Önce şaşırıp kendime,

Sonra da gülüp geçiyorum.

Neden mi?

Yaşam neler öğretti bana diye..

Çok değil,

Daha 3 ya da 5 ay öncesinde bile,

Ne kadar da uzakmışım ana.

Evet!

An'da olmaktan bahsediyorum.

An'da olmak

Ve anda yaşamak..

Sanma ki;

Ben bunu tam olarak yapabiliyorum.

Doğrusu;

Anı keşfetmeye,

Anı yaşamaya çabalıyorum.

Ben bunu;

Anda olmanın farkındalığını;

Çok özel bir dostumla birlikte keşfettim.

O dostum şimdi,

Şimdi yakınlarda bir yerlerde;

Yeni farkındalıklar ülkesinde.

Yolu açık olsun her zaman..

Benim için;

Dostum da, dostluk ta çok önemli!

Hele ki, bu anlamsızlıklarla dolu çağda..

Az önce sana dedim ya;

An'ı yaşamaya çabalıyorum diye..

Anda yaşamak var ya..

An'da

An'ın özünde..

Bir dolu doğruluklarla..

İşte!

Ben sana,

Bir dost olarak bunu anlatmaya çalışıyorum.

Yaşadığın duygu yoğunluğunun;

Varsaydığın içsel çıkmazın kapısını;

O kapıyı aralamaya çabalıyorum.

Biliyorum..

Kızmıyorsun artık bana..!

Ben sana,

Bu anda ikilemde olduğunu anlatıyorum.

Hepimizin,

Evet!

Hepimizin,

Her an yaşayabileceğimiz ve yaşadığımız ikilem...

Duygularımız çığlık atarken tüm gücüyle;

Ruhumuzun evrensel aşkını haykırırken benliğimize...

Egomuz hiç dururmu!

Hiç bırakırmı kontrolü..!

Hemencecik devreye girerek;

Karıştırır zihnimizi

Ve alıp götürür benliğimizi;

Tüm,

Güzel naifliğimizi..

Duygu da neymiş..?

Ne demek miş?

Sevgi,

Aşk,

Dostluk...

Varsa yoksa güvenliğin,

Geleceğin,

Teminatlar...

Başlar saymaya ego;

"Salak mısın sen?",

"Aldığın riskin farkında mısın?"

"Hiç kafan çalışmıyor mu?"

"Risk bu, Riiiisk",

"Yapmak istediğin şeyin maddi karşılığı var mı?,

"Yoksa niye yapıyorsun?",

"Sende gurur yok mu?"

Nokta..noktalarla uzar-gider.

İşte şimdi..!

Tam da bu aşamada Sen,

Sen kendine,

Bir kez olsun özün ile seslen!

Seslen ve de ki;

Hadi hemen karar ver!

Karar ver tüm benliğinle!

Bil ki;

Yaşam sürekli kontrol ile olmuyor.

Tabii ki

Mantık, akıl, felsefe, kariyer, sosyalite..

Ama,

Bunların yanı sıra;

Ruhumuz olmadan

Bu yaşam dolmuyor,

Dolu-dolu olmuyor.

Hadi gel!

Gel artık uzat ellerini!

Şunu bil ki;

Benim dostluğumun iki yönü var;

Biri,

Ki, istersen İLKİ de..

Ben ile

Benim ruhumla ilgili olan,

Benim sevdam ile

Aşkımla ilgili...

İki numara ise,

Ki, istersen,

Sen ona İKİNCİSİ de..

Evrenle ilgili.

Şunu bilmeni isterim ki;

Ben SENİ,

Seni İLKİ ile sevmeseydim bile

Sevmekten kastım

Aşkım.

Bilmeni isterim ki;

Evrensel sevgimde herkese yer var.

SENİN YERİN..

Evet senin yerin;

Hem İLKİNDE,

Hem İKİNCİSİNDE..!

Sen benim;

Herşeyin ile..

Benim tüm benliğimde..

Tarık Toraman

03.Ağustos.2008