Şiiir Cumhuriyeti

Yorulduğumda …çok yorulduğumda, kendimi bu Kız Kulesi’resminin içinde düşlerim. Akşam vakti, deniz , martılar ve kadehimde şarap gökyüzü....

1950 yılının sıcak bir Temmuz günü... Nazım Hikmet, hapishaneden çıktığı ilk günde bir arabanın içinde Kız Kulesine doğru yaklaşmaktadır. Üsküdara geldiklerinde gece olur. Her taraf zifiri karanlık. Deniz kıyısına geldiklerinde Kız Kulesi tam karşılarındadır. Büyük dedesi Mehmet Ali
Paşanın on iki yaşında yüzerek çıktığı Kız Kulesine Nazım Hikmet, on iki yıllık bir hapishane hayatından sonra ilk kez bakıyordu.

Nazım Hikmet, Kız Kulesinin karşısında eğildi ve elini denize daldırdı.... Ve sonra yere uzanıp, denizdeki çırpıntıyı dinleyerek yıldızları seyre daldı. Arkadaşları Nazım Hikmete, on iki yıl boyunca hapishaneler ve hastaneler arasında geçen dolaşımda hep sorarlardı: "Özgürlüğüne kavuştuğunda en fazla istediğin nedir? El birliğiyle sana hazırlayalım."

Nazım Hikmet, Kız Kulesinin karşısında elini denize soktuktan sonra yıldızları seyrederek, denizin müziğini dinlediğinde, bu sorunun yanıtını veriyordu.

Bir Not: Bu yazı Sunay Akının "İstanbulun Nazım Planı" adlı kitabının içindeki "Nazım Hikmet ve Kız Kulesi" adlı öyküsünden derlenmiştir. Öykü orada daha uzun ve daha ayrıntılıdır. Sunay Akın hakkında da bir bilgi vermek gerekirse, 1962 yılında Trabzonda doğmuş, ve Kız Kulesini ilkin annesiyle gittiği bir misafirlikte çay tabağının içindeki bir desen olarak görmüştür. 12 yaşındayken Salacak Plajından Kız Kulesine yüzmüş ama nöbet tutan askerlerin izin vermemesi nedeniyle adaya çıkamamıştır. Yıllar sonra çıktığı Kız Kulesini, insanlığın gerçek yasalarını şairlerin koyduğu düşüncesiylr "Şiir Cumhuriyeti" ilan etmiştir. Ve ilk yasa olarak orada Nazımın iki dizesini okumuştur.

"Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür.
Ve bir orman gibi kardeşçesine!"