Silgi

Gecenin karanlığında boş defterimleyim,

Bu gelgitler ve özlemler boğuyor beni

An gelir unutulması gerektiği hissedilir.

An gelir unutulması gerektiği hissi saçma bulunur.

Soyut olandan çok somut olana yönelir beyin,

Kalp ise apayrı bir soyutluktadır,

Dinlemez.

An gelir silinir bütün kelimeler.

Bütün cümleler, sorular, cevaplar.

Geriye hiçbirşey kalmaz, kalamaz, silgi izlerinden başka.

An gelir koca bir aşk hikayesidir, silerim sayfa sayfa,

An gelir silineni okumaya çalışırım tekrar,

An gelir yazılar yaşanmaya başlar, hani şu silinmiş olan.

En başından biliyorsundur hikayeyi de, sonunu sen yazmamışsındır işte,

Kopuk kopuk yaşarsın hikayeni,

Sonunu bilmeden,

Hissederek.

Ve aslında sonunu merak bile etmeden.

Sadece o anı düşünerek.

Kelimelere güvenerek.

Yazının dışında kalan eskileri unutamazsın yine belki ama artık senin kelimelerin vardır.

İhtimallerin vardır.

İçine bu ihtimalleri koyup kurabileceğin cümlelerin vardır.

Yeni cümleler kurarsın ve yaşarsın.

An gelir kendi hikayeni yaşarsın.

Kendi el yazınla yazılmış, kendi imzan atılmış,

Üzerinde birkaç silgi izi bulunan.

Sevgilerin, korkuların, pişmanlıkların, hayallerin.

Senindir hepsi.

Senin silgi izlerin.

...

15.11.2008 04:08 / Sakarya

Yorumlarınız için teşekkürler.

Artık herhangi bir sayfaya baktığımda daha net bir görüntü oluşuyor. Her yazıda 'sen'i görüyo..