- Kategori
- Şiir
Şimdi Sende Sıra

''Dünyanın özge (başka) bir hayata mahkum ettiği tüm çocuklara''
Ne çok şey yükledi hayat omuzlarına
Seni seçti onca çocuk arasında
Hiç acımadı sana
Hem de hiç!
Şimdi senden merhamet bekler
Zalim bir kadın gibi
Kaypakça gülerken sana
Şimdi senden vermediği her şeyi ister
Sana ağlamayı öğreten daha küçük yaşta
Hep gülmeni bekler
Ufak şeylerle avutur bazen seni gaddarca
Başkalarına sunduğu cömertliği
Dağıtırken fütursuzca
Gözün kalmasın ister
Ama temizsindir sen kirlenmiş bu hayatta
Tamahın yoktur hiç kimsenin payında
Gözünde yarım bir yaş olur sadece
Omuzlarında yükün
Kabullenirsin sana sunduklarına
Lanet edersin bazen
Bir yumruk tıkanır boğazına
Yine de kirletemez seni ama
Yine de kendi gibi yapamaz
Çünkü bilirsin onun da sonu var
Sen göremesen de
Bilirsin
Tüm haksızlıkların
Kalmayacağını yanına
Ve yemin edersin birgün ödeşeceğiz dünya...
Şimdi sen de sıra dersin
Ama birgün ödeşeceğiz dünya...
Ağlamayı öğrettiğin gözlerime,
İyi bak dersin
Beni unutma!