Şimdi toplumsal onarım zamanı

Üzülerek gözlemliyorum; Milletimizin en küçüğünden en büyüğüne kadar öylesine bir aşağılık duygusu işlemişler ki; kendimize olan özgüven duygusunu yitirmişiz. Bir Türk bilim adamının ilmi bir buluşuna burun kıvırıyoruz. Uluslararası arenadaki başarılarımıza sevinmesini bilmiyoruz.

Olumsuz bir olay karşısında; “Burası Türkiye normaldir” diyoruz. Türk olmakla övünmeyi ırkçılıkla eş değer tutuyoruz.

Bu anlayış derin bir gönül hastalığıdır. İşimiz zor. Onun için işimize gönülleri tedavi etmekle başlamalıyız. Gönül düzelsin ki aklı hizaya soksun.

Aydınlar ve kendini aydın kabul edenler! Analarınız sizleri bu günler için doğurdu. Milletimiz dişinden, tırnağından arttırdığı vergileriyle sizleri bu günler için okuttu. Hepiniz, hepimiz bu asil Millet için, Hak için, Halk için çalışacağız. Sadece kendisiyle ilgilenen, kendi işinin dışında başka bir işle uğraşmayan para, mal, mülk, mevki peşinde koşanlar şu ölümlü dünyada eninde sonunda Mercedes otomobili kemiren fareye benzerler.

Oysa insan kendi dışında, kendi milleti için, insanlık için çalıştıkça onların dertlerini dert edinip çareler aradıkça insanlaşır.

Sevgili okurlarım şöyle çevrenizi bir gözlemleyin. Ne kadar çok aydın(!) tipine rastlarsınız.

İçki masasında iki kadeh attıktan sonra vatanı kurtaranlardan tutun da, “Bu Millet adam olmaz” deyip de kendisini oyun masasına adayanlar.

Durum vahim. Küresel kriz diye bir şey çıktı. Bu kriz ne psikolojik ne de bizi teğet geçen cinsten.

Dünyadaki patronlar bu krizden çıkmanın bir yolunun da savaş çıkarmak olduğunu telaffuz etmeye başladılar. Tehlike geliyorum diyor.

İçimizde dilimizdeki, dinimizdeki birliğin yeterince sarsıldığı bu günlerde bir de bölünme tehlikesi çanları çalmakta.  

Eeey diplomalı, diplomasız aydınlar, okumuşlar-okumamışlar size sesleniyorum! Bu ülke bizim. Ülkemizin coğrafi ve stratejik konumunun bizi daima uyanık olmamızın gerektiği bilincinde olmamızı gerektiriyor.

Gelin şu “BİZE BİRŞEY OLMAZ” mantığını bırakalım. Tarih içinde dünyadaki olanların dışında hiç kalamamışız.

Bizim de kendimize göre yapabileceğimiz bazı şeyler vardır.

Mesela sosyal derneklere üye olur bu yolla halkımızın aydınlanmasına yardımcı olabiliriz. Kendi dünya görüşümüzü paylaştığımız bir siyasal partiye üye olur ve mücadelemizi burada verebiliriz. Tutum ve davranışlarımızla örnek olabiliriz. Zira öğretmenin ve öğrenmenin ne yaşı ne de sınırı vardır.

Bugün demokrasilerini imrenerek izlediğimiz özellikle Kuzey ve Batı Avrupa ülkelerinde bir insan en az 6 veya 7 derneğe üye. Şimdi siz bir de kendinize sorun kaç derneğe üyesiniz?  

Lokallerde, kahve köşelerinde bildiklerimizi bilenlere anlatmak, kendi kendimize gelin güveyi olmaktır.

“Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz.” haydi bakalım herkes görev başına. Şimdi toplumsal onarım zamanı.