Sizi babanız mı doğurdu?

"Sizi babanız mı doğurdu?"

Uzun uzun bir sessizlik.....

Beşinci bebeğine hamile bir anne. Kız çoçuk olduğunu öğrenince sinirli sinirli anneye bakan bir baba. Baba kelimesi o adama yakışıyor mu bilmiyorum ama bebeğin cinsiyetinin kız olduğunu öğrenince sağlığını bile soramayan, korkudan tir tir titreyen zavallı bir kadın vardı karşımda. Ben sana eve gidince biliyorum bakışlarıyla bakan kaba saba bir adam vardı ince, narin, kara kaşlı, kara gözlü kadının yanında. Sanki onun elinde olan bir şeydi erkek doğurmak. Onun elinde olsaydı;ne yapardı acaba? Onu damızlıktan farklı görmeyen adama boy boy erkek çoçuklar vermezmiydi? Yağız birer delikanlı olmalarını sağlamaz mıydı? Onun soyunun sürmesini canı pahasına sağlamaz mıydı?

Hikayenin başına gelecek olursam; bayağı varlıklı olduğu anlaşılan iki çift geldi önce.

-Günaydın bacım, şeyy hemşireaaanımm, bizim doktor hanıma randevumuz vardı?
-Tamam, buyrun.

İri yarı, kaba saba bir adamdı bana 'hemşireaaanımm'diye seslenen adam. Yanındaki kadın çok güzeldi. Uzun dümdüz siyah saçları vardı. Sürme çekilmiş, insanın içine işleyen gözler, kırmızı dudaklar, kuğu şeklinde yaka broşu ile modern bir kadındı. Modern ve güzel.

Muayene ultrasonla devam etmeden önce hazırlamamı istiyor doktor hanım.

O güzel gözlü kadını ultrasona hazırlarken adının Zuhal olduğunu, Ağrılı olduklarını, büyük bir aşiret olduklarını, eşinin kardeşinin üniversiteyi kazanmasıyla buraya geçici olarak geldiklerini anlatan kadına hayranlıkla bakıyorum.

Muayenenin bitmesiyle başta yazdıklarıma dönüyoruz..

O güzel gözlü kadının gözlerinin bir anda korkuyla dolması ve o korkuyu görmek ürkütmüştü beni.

Yazık! Elimden bir şey gelmemişti, o korkuyla göndermiştik onu...

Ama elinde değildi Zuhal'ın kız doğurmak...