Son haber

Bir helikopter kazası yaşadık. Kaza, Allahın takdiri. Ama, sonrası bize özgü. Made ın Türkısh.

Kazada, 6 insanımızı kaybettik. Hepsine Allahtan rahmet diliyorum. Ve ölenlerin beşini bir tarafa koyuyorum. Onların, kaza esnasında hemen öldüklerini düşünerek, bir tarafa kouyorum. İHA muhabiri, İsmail Güneş'i başka bir tarafa. İsmail Güneş, Kazadan sonra yaşıyordu. Bir bacağı feci şekilde kırılmıştı. Ve düşen helikopterin içinde, sıkışıp kalmıştı. Üşüyordu. Acı çekiyordu. Bunları kendi sesinden dinledik. Ne zaman gelecekler, ne zaman gelecekler? Hep bunu soruyordu.

Sen bilmiyorsun İsmail. Üç gün sonra geldiler. Devlet gelemedi İsmail. Devletin imkanları yetmedi. Size köylüler ulaştı İsmail. Devletin yokluğa ve sefalete mahkum ettiği, dağ köylerinin köylüleri. Sen kırık bacağınla, acıdan inlerken ve soğuktan titrerken, kim bilir neler düşünüyordun.

Seni sistemsizlik öldürdü İsmail. Seni ihmalkarlık öldürdü. Seni vurdum duymazlık öldürdü. En çok sana üzüldüm İsmail. En çok sana yandım. Bahaneleri hazır. Doğa şartları. Kar, kış, kıyamet. Hani güçlü devletimiz vardı? Hani dünyayı sarsan, küresel kriz, bize teğet geçiyordu. Bu kaza da onları teğet geçti ismail. Bu kazada onları teğet geçti ama, birilerinin tam ciğerini deldi. Onlar sıcak çaylarını, sıcak kahvelerini yudumlayıp, sağa sola emirler yağdırırken, sen ölüyordun.

Bu senin son haberindi İsmail. Kendi ölüm haberin. Seni, yılın Gazetecisi ilan ediyorum. Sana, haberin Osgarını veriyorum. Allah senden rahmetini esirgemeyecektir. Hoşça kal İSMAİL GÜNEŞ....