Son-lu son-suz

Bir akşamın eski gidişiydi beni çeken sana ve
Gurbetten kalan bir talan adı konmamış bu yolculuk…

Farsça harflerle yazılmış bir duanın günah tutmaz tarafıydı seni ateşte yakacak olan!

Yükselen evlerin ışığına sarılıp arşa değmekti, imkânsızlığa yahut!

Ve sokaklar inatçı bir U dönüşüydü içinde inşaya hazır yollara…

İsminin tüm hallerini toplayıp bir cümle kursam ölürdü zamansızlığın kollarımda.

Çalınmamış bir yağmanın çalınmış olma isteğiymiş değerli kılan nesneyi…

Gün ağlamaya bağımlı bir çocuk gibi koşulsuz kabullüdür akmaya.

Şimdi asla sana ait olmayan bir şarkı yazacak olsan da

Bitmiş ihtimal notaları biriktirecek sözcüklerini…

Yaşanmamış hiçbir olasılığı yok insan sarkacının doğada.

İki adım gelse kıyamet sen üç adımla karşılık vereceksin ki

Kanundur bu geleceğe…

Elin ve de iraden: sonlu…